Clementine Mathieu
@Mathieu
Vien dietro a me, e lascia dir le genti...
Eski Bir Psikolog Artığı - Kendine Çiftçi
Ankara Üniversitesi - ADPU ( PDR )
Hatay
76 okur puanı
Aralık 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Gün aydı
Gülüşlerinle bi sabaha uyanmanın tadı oturursa dimağıma olmadığın sabahlari ne eylerim cancağızım ahh... diyor bi şair
Huzur
Gülüşlerine ömrü uzar insanın,gördüm bin yaşarım belki... Geçtiğin sokaklar, baktığın aynalar, içtiğin su nen olayım bilemedim.. Bugün Çarşambaydı dimi ?
Gün aydı
Sonra gözlerimi açtım ve gördüm!.. Gece manzarası bir fotoğrafın içinde,olmayan bir gölgenin duvara yansımasında beliren silüette gülüşlerini...
Okur Takip Önerileri
Yarina dair
Gülüşlerine şahit olanlar kadar olmayanlar da var, cennet cehennem dedikleri kavram tam ordan başlıyor galiba...
Hmm
Duygularına hakim olabilir misin ? Sürekli aşık olmamalıyım desende kendi kendine.. Ne kadar daha çelişebilirsin, kaç kez daha mağlup olman lazım.. Akıl aklıdan üstündür demiş birileri. Ne doğru demişler; Akıl yalnız akıldan üstün olabilir, gönülden değil. Gönlüne göre yaşa demeyeceğim. Çünkü; eğer yaşamak istiyorsan başka şansın yok...
Sorular
Yaptığımız her şeyin bir nedenin olması bazen yorucu.Sabah uyanmalıyız çünkü işe gitmemiz gerekli.. İnsanlara iyi davranıyoruz çünkü vicdanımız keskin.. Nefes alıyoruz çünkü ölmek için henüz erken… Yazılar yazıyoruz çünkü anlatmamız lazım. Anlatmalıyız çünkü rahatlamak istiyoruz. Neden ? Ya hu rahatlamak için rahatlamak istememiz neden yeterli değil. Keşke mutlu olmak istediğimizde mutlu olsak bir neden gerekmeden. Alkış çalmak gibi elimizde olsa her şey. Ama değildir çoğu zaman .. bak bunun nedenini bilmiyorum.
Sanrılar
Unutamadığımız insanlar var, sürekli hatırladığımız, unutmak istediğimiz, unutmaktan kortuğumuz… Zaman insanı böyle yapıyor işte. Hisler ve aşklar için harcanılmış bedenler haline geliyoruz. Üzerimizde oynamalar yapılıyor, sürekli yeni bir parça ekliyor hayat. Karmaşıklaşmış duygular içinden çıkabilmek için güncelleniyoruz. Göz kırpmayı öğretiyor önce hayat, sonra göz yummayı öğreniyoruz. “Aç gözünü, uyan !” diyor sonra. Hepimiz harikulade varlıklarız, emirlere uymamazlık etmiyoruz. Gözümüz açılıyor, acı çekmek istemiyoruz ama bize sormuyor hayat. Yeni bir sayfanın o pürüssüz tenini aratmıyoruz onun için. Öyle bir şevkle yazıyor ki sırtımıza. Göğsümüz, ellerimiz, gözlerimiz her yerimizden anlamlar fışkırıyor. Her hareketimiz bir cümle içinde kullanılıyor. Gizlediğimiz her his gerçekleştirilememiş bir eylemi getiriyor beraberinde. Ve anametin üzerinde oynamalara neden oluyoruz. Anafikirden uzaklaşıyor ve bir cümleysek eğer gereksiz bir cümle oluyoruz. Bir atsak eğer topal bir at oluyoruz.. Ölmek çare oluyor sadece. Yelelerimizi savuran rüzgarın esintisiyle bedenimizdeki soğuk namlu oluyoruz.., Bir kas demetinin aksiyonuyla harkete geçen parmak oluyoruz.., Tetiğin patlamasıyla uzayan kurşunsak eğer boşa giden kurşun oluyoruz. İşe yaramıyoruz ölüm için.. Bir inansak eğer ziyan oluyoruz..
Sabahin köründe başıma gelenler vol.1
Bir ayyaşın elini tuttum.. ağladı.Beni sevdiğini söyledi.Annesini, memeti, arabayı kullanan (ambulans şoförü) adamı da seviyormuş..
Dertleştik biraz.Sonra bir şizofrenin elini sıktım sahil boyunda,Bir hikayeler anlattı… anlamadım.Yetmezmiş gibi bir paket marlbora istedi aldım.46 liram havaya karıştı.Çay söyledi.. İçtim.“Binbir gece” diye bi müzikhol söyledi,Adımı ver gerisene karışma dedi.
Öyle işte..
Bir kitabı okumayı düşünüyor
