Buraların nefret söylemcisi gibi oldum ama gerçekten içim yanıyor kitap okurken ya... Konu olarak iyi diyebileceğim kurguların dil ve üslup yüzünden freni patlamış kamyon gibi yokuş aşağı gitmesi beni üzüyor. Elin gavuru basitin de basiti cümlelerle kitap yazıp yok satarken (bakınız Zalim Prens) bizim yazarlarımız cümleleri öyle bir ağdalıyorlar ki okurken dimağımız yapış yapış oluyor ! Yani basitçe gözlerimi kıstım demek yerine alt kirpiklerimle üst kirpiklerimi yaklaştırdım demeye ne gerek var? Göz yerine sürekli hare demeye, aynı sayfada defalarca okun "peykanı" demeye (ki neredeyse hiç kullanmadığımız bir kelime), başını geriye attı demek yerine sarı saçlı başını geriye attı demeye ne gerek var? Okurken insanı yoruyor bunlar ! Tekrar ediyorum editörler ne iş yapıyor? Neden yazarları dil kullanımı yönünden desteklemiyorsunuz? Gerçi ben bunları yazıyorum ama yerine ulaşıyor mu acaba...