"İyi olmak kolaydır . Zor olan adil olmaktır. En mükemmel adalet ise vicdandır ."
-V. Hugo
Hüzün ki en çok yakışandır bize belki de en çok anladığımız
"Hilmi Yavuz"
Kimi zaman kökleri olamayan bir ağaç misali,
Savrulur insan her rüzgarda bir öncekinden daha sert.
Yer bilmez, yurt bilmez, iz bilmez...
Okur Takip Önerileri
Bir insanın canını acıtmanın en iyi yolu kızmak, bağırmak değil bizzat duyarsız olmak, kör olmak ve yok saymaktır.
...Hayatımızda onlarca şey olup biterken ne yaptığımız ve yaşadığımız kadar ne hissettiğimize de önem vermek en doğrusu. Birilerinin bize sormasını beklemeden kendi içimize dönüp ben ne hissediyorum demek ise en güzel başlangıç. Çünkü duygularımız benliğimize giydirdiğimiz kıyafetler gibidir. Hepsinin tarzı da çizgisi de yalnızca kendine özgüdür. Kıyaslanamaz ve eleştirilemezdir.
instagram.com/p/COYB-GqjVey/?...
Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk,
Hiçbir yere gitmiyor.
-Edip Cansever -
Bugünden kenara bir not;
Anne-babalar çocuklarının arkadaşı olmamalıdır. Çünkü çocuğun ; rehber olan, hoşgörülü şekilde çocuğunu bir birey olarak görüp dinleyen, fikir alışverişi yapan, her koşulda seven bir anne babaya ihtiyacı vardır. Arkadaşa değil. Etraflarında başka arkadaşlar mevcuttur ama başka anne-baba yoktur.
🍃
instagram.com/p/CNVPTjRDUjX/?...
Bir gün düşersin ve ayağını incitirsin. Çok canın yanar. Gideceğin ilk yer neresidir? Tabi ki bir hastane.
Öyle dönemlerden geçersin ki kalbin kırılır. Canın yanar. Hissetiklerin ve düşüncelerinin içinden çıkamazsın. Ruhun örselenir. Savrulur gibi hissedersin. İşte o an ruhunun da tıpkı ayağın gibi tedaviye ve ilgiye ihtiyacı vardır. Onun da iyileşmeye yaralarının sarılmasına, dinlenmeye ihtiyacı vardır. 🍃🌼
instagram.com/p/CNGMRW-haMt/?...
Kendimizi kimi zaman karanlıkta kalmış, sesimizi duyuramıyor gibi hissederiz. Hiçbir şey için isteğimiz olmaz. Yapmaktan oldukça keyif duyduğumuz şeyleri bile yapamaz, onlardan keyif alamaz hale geliriz. Elbette bu bir şımarıklık yahut sahip olduğumuz özellikler değildir. Yaşantımız boyunca bazen geçmişten bazen de şu andan taşıdığımız ve hissettiğimiz yükler bizi bu karanlık ve boşluk hissine itebilir. Peki bu zayıflık mıdır? Kendimizi bunun için suçlamalı mıyız? Elbette hayır. Bu ne zayıflık ne de bir suçtur. Biz insanlar doğrular kadar yanlışlara, rahatlık ve huzur kadar acılara ihtiyaç duyarız. Yoksa nasıl bilinir doğrunun doğruluğu...
Sarının sarı, beyazın beyaz olduğunu bilmeden nasıl ayırabiliriz ikisini?
Elbette ruhumuzun, kalbimizin kaldıramayacağı kadar derin acılar da yaşayabiliriz. İşte o zaman içimizdeki o güçlü insanın sesini dinlemeliyiz. Suçlayıcı ebeveyn seslerimize değil, o sağlıklı olan yetişkin sesimize kulak vermeliyiz.
Önce karanlığı ve onun hissettirdiği soğukluğu yaşamalı, yasımızı tutmalıyız. Çünkü üstü örtülen, derinlere itilen her acı, her olumsuz yaşantı elbet bir gün karşımıza çıkacak ve ilk boşluğumuzda bizi düşürmek için bekliyor olacaktır.
Her ne kadar karanlık olursa olsun başımızı bir kez yukarı kaldırıp ışıldayan yıldızlarımıza bakmalıyız. Çünkü her şeye rağmen onlar daima oradadır. Ağlayınca başımızı yaslayacağımız bir dost gibi...
Unutmayalım ki her gecenin bir sabahı vardır. Kim görmüş ki güneşin doğup söküp atamadığı bir karanlığı?
Hepimizin güneşini bulması dileğiyle...
🍃🌟🌙
instagram.com/ins_anadair?igs...
Sevgi tıpkı bir miras gibi kalır ailelerimizden. Nasıl seveceğimizi, bunu nasıl göstereceğimizi onlardan öğreniriz. Çocuklukta edinilen deneyimlerimiz bir ömür rehber olur.
Sözümüz o ki solan bir çiçek bilmez ki baharın ne zaman ve nasıl geldiğini.
instagram.com/ins_anadair?igs...
...Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat Durma kendini hatırlat.
-Turgut Uyar-