Malafa Hakan günday ilk romanı kinyas ve Kayra da çıtayı öyle bir seviyeye koydu ki aynı başarıyı tekrarlaması haliyle aynı nispette zorlaştı. Zaten devam eserlerinin kinyas ve Kayra nın yarattığı beklentiyi karşılamadığı yönünde genel bir kabulde söz konusu. Antalya da bir center da geçen hikaye yazarın kuyumculuk yaptığı günlerden gözlemler taşıyor.Eser Turizm sektörü, tezgahtarlık, kuyumculuk vb. konularda kıymetli bilgiler veriyor. Bununla beraber Okuyacak olan arkadaşlar için asla bir zaman kaybı olduğunu düşünmediğim eser maalesef vasatı aşamamış. Ayrıca kitapta çok fazla Ermenice kelime var okurken "ne oluyor ya" dememek için semazemce harika bir okuma rehberi hazırlamış linkini şöyle müsait bir yere bırakayım.
semazemce.blogspot.com/2007/01/malafa-...
İlber Ortaylı Şüphesiz ki İlber Ortaylı Türkiye'nin yetiştirdiği yaşayan en büyük aydınlardan. Entelektüel kavramının vücut bulmuş hâli. Tarihe olan alakamdan ötürü kendisini de yakinen takip ediyorum ancak kitapları ile ilgili hiçbir zaman arzu ettiğim doyuma ulaşamadım. Zira İlber Ortaylı kitabı okumak çok sevdiğiniz ancak sohbetinde aynı ölçüde keyif almadığınız dedenizle sohbet etmek gibi. Anlattığı anılara, yaşanmışlıklara, bilgi birikimine saygınız sonsuz olabilir ama sunum farklı bişey. İlber Ortaylı'nın kitabları da öyle. Çoğu zaman konu başlığından çok uzak bilgiler veriyor metin içinde. Bu kitabı okuyacak olan arkadaşlarım için ifade etmek isterim ki kitabın ismine ya da konu başlıklarına bakarak içinde 'hap bilgiler' olduğu fikrine kapılmasınlar. Zira içerde hep bir dağınıklık var annelerimizin tabiri ile her yer her yerde.
Beyaz zambaklar ülkesinde Ortadoğu insanı olarak bugün hayat konforuna, toplumsal düzenine, birey olmanın saygınlığına, adil düzenine iktisadi koşullarına gıpta ettiğimiz Finlandiya'nin, isveç sömürgesinden kurtulup, bir devlet olmaya çalıştığı 1800lü yıllarda ki mücadelesini konu edinen gayet faydalı olduğunu düşündüğüm bir eser. Snelman gibi kanaat önderlerinin insanüstü çabasıyla 0 dan inşa ettikleri Finlandiya da 1800 lü yıllarda bizimkine çok benzeyen sorunlara getirdikleri kalıcı çözümlerin bizim gibi Ortadoğu ülkelerinde neden uygulanamadığı üzerine de uzun uzun düşündürüyor. Aslında kitapta bizim farkında olmadığımız üzerine düşünüp tartışmadığımız tek bir başlık yok ancak uygulamada başarısız olduğumuz gerçeği de yanı başımızda duruyor. Kitabın sürekli olarak Atatürk'ün okullarda okunmasını tavsiye ettiği kitap olarak tanıtımına denk geliyordum. Okuduktan sonra Atatürk'ün cumhuriyetin ilk yıllarında yaptığı reformlar ile aslında nasıl bir toplum inşa etmeye çalıştığını da daha iyi anlıyoruz. Kitapta sizin bilmediğiniz yeni hiçbir şey yok ama muhakkak okunması gerektiğini düşündüğüm herkesin kütüphanesinde olması gereken bir eser.
Osamu Dazai Osamu dazai kendisiyle, ailesiyle ve en önemlisi içinde yaşadığı 'toplum' ile bir türlü barışamayan her geçen gün daha da yalnızlaşan, kendisine yabancılaşan bireyin kanlı canlı örneği. Yazar bu otobiyografik eserinde kendisini ölüme sürükleyen ruhsal fırtınaları o kadar keskin o kadar ağır cümleler ile anlatıyor ki etkilenmeden okumak mümkün değil. Ancak kitabı okurken düşünmeden geçemediğim bir hakikat var o da Ortadoğu'da, yer yüzünün havası en ağır iklimi en sert bu topraklarında, yazarın ruhunda onarılmaz izler bırakan olayların katbekat fazlasına maruz kalan bizlerin çok daha az sarsılarak hayatımıza devam edebiliyor olmamız duyarsızlığımızdan mı yoksa çelikten daha sağlam olması icap eden ruhsal iklimimizden mi? Sanırım ikisinden de biraz var. Ana rahmine düştüğü andan itibaren çok daha şiddetli psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalan bu coğrafya insanı kendine özgü duyarsızlığının da yardımıyla hayatına devam edebiliyor. Kitaba dönecek olursak alıntılamak istediğim o kadar çok cümle var ki buraya sığdırmam mümkün olmayacak. O nedenle siz en iyisi okuyun. Her cümlenin üzerinde dura dura, hiçbir ayrıntıyı kaçırmamaya çalışarak okuyun bu güzel kitabı
Kerem Kına meslektaşlarımın çalıştığımız yerde buldukları ve çöpe atmaya niyet ettikleri bir anda hasbelkader yolumun kesiştiği içinde ilgi çekici anekdotların olduğu, kültürel olarak da okurunu zenginleştiren, okuması tatlı, keyifli enfes bir kitap. Okurken notlar almanız ilgi çekici bilgi içerikli yerlerin bir ders kitabı gibi altını çizmeniz ve aklınıza geldikçe açıp karıştırmanız faydalı olacaktır.
Kinyas ve Kayra Kinyas ve Kayra'yı dili ve kurgusuyla değerlendirmeden önce çok daha önemsediğim bir konu var, o da Hakan Günday'ın bu kitabı 23 yaşında yazıyor olması. İlk gençlik yıllarında bu kadar hacimli bir eser yazması övgüyü hakediyor. Aslında eserin dilini dikkate aldığımızda Hakan Günday'ın kaleminin de kitapla beraber büyüdüğüne tanık oluyoruz. İlk bölümde ki cümlelerin öz kütlesi ile son 'kinyasın yolu ' bölümünde ki cümlelerin özkütlesi arasında fark var. Ancak gerek ilk bölümde gerek son bölümde altını çizmek durumunda olduğumuz, üzerine uzun uzun düşünmemiz gereken sayısız cümle var. Yazar İçimizde bir yerlerde olan ancak tarifini, tanımını yapmakta zorlandığımız birçok duygu ve düşünceyi sığdırmış kelimelerine . Ayrıca kitabın evrenini fazla sert acımazca bulan sayısız görüşün aksine yaşadığımız dünyadan daha fazla şiddet ya da rahatsız edici öğe olduğunu düşünmüyorum. Olay örgüsünde hazmetmekte zorlandığımız çok yer var ama bu bölümler gerçeğin ta kendisi. Ha bazı sahnelerde boşluğa düştüğümüz daha ikna edici kelimeler aradığımız yerler yok mu, var tabi ki. Lakin tüm bunlara rağmen eserin hacmi ve yazarın bunu 23 yaşında önce yazıp yayımlamış olması her türlü takdirin üzerinde. Özetle üzerine o kadar çok düşünülecek, söylenecek şey var ki hepsini birkaç sayfaya sığdırmak mümkün değil. Okuyun efendim okutun, üstüne uzun uzun konuşun
Murat Menteş'in bütün kitaplarını okudum. Kendine has üslubu ve kendine has kurgusuyla edebiyatımızın şahsına münhasır kalemlerinden birisi. Özellikle düblorun dilemması, rühi mücerret ve korkma ben Varım kitapları ortalama takdirin üzerinde bir övgüyü hakkediyor. Lakin bu son kitabı afilli hafiye amiyane tabir ile yazarın çuvalladığı bir eser olmuş. Gerek kurgusunda ki dağınıklık gerek romanın diğer unsurlarında ki boşluk okurun kurmacayla bütünleşmesini engelliyor. Yazarın "farklı olmak" çabası anlamsız bir raddeye ulaşmış vaziyette. Sanki bütün tuşlara aynı anda basıyor. Ayrıca entelektüelitesini hoyrat bir mirasyedi yedi gibi harcamaktan da geri durmamış. Bütün oyuncaklarını misafirlere göstermek için ortaya saçan bir çocuk gibi oyun oynama gayesinin ötesine geçmiş bir dağınıklık var kitapta. Kısaca her yer, her yerde. Hal böyle iken Son çeyrekte, final kısmında bu dağınıklığı toplamaya gayret etesede maalesef tam anlamıyla toparlayamamış. İçimizde koca koca boşluklar, bir yığın soru işareti ile kapattık son sayfayı. Yazarın dediği gibi bir roman daha bitti lakin bu sefer olmadı
Memnun Kalırsın Emrah Serbes'in her temas iz bırakır, erken kaybedenler, son hafriyat, hikâyem paramparça kitaplarını daha önce okumuştum. Özellikle Erken kaybedenler kitabında ki öyküler gerek uslüp gerek kurguda ki gerçeklikle gayet başarılıydı. Ancak bu son kitabı memnun kalırsın bende benzer bir etki yaratmadı. Kitap Emrah Serbes'in şahsî hikayeler, çürüme hikayeleri ve olağan hikayeler adını verdiği üç bölümden oluşuyor özellikle olağan hikayeler bölümünde fantastik, bilim kurgu türünde yer alan öyküler amiyane tabir ile olabildiğince yavan hatta çiğ duruyor. Aslında bu çiğlik kitabında tamamına sirayet etmiş vaziyette. Sanki özensiz alelacele kaleme alınmış gibi. Bu özensizlik öykülerin genelinde karşımıza çıkıyor.hal böyleyken
okurda gerek uslüp gerek kurgu olarak ruhsal bir tatmin yaratmıyor. Hülasa ben memnun kalamadım.
Grigory Petrov
Murat Menteş
