Sakın gelip mezarımın başında ağlama. Orada yokum ben,değilim uykuda. Benim o esen şiddetli rüzgar, elmas tanesi gibi parlayan kar, başak tanesine vuran güneşim ben. O sakin yağmurum sonbaharı süsleyen uyandığında sabahın sessizliğinde benim o gücü veren bedenine. Benim ı sessizce çember çizen kuşlar, geceleri şefkatle parlayan yıldızlar. Gelme mezarımın başına ağlamaya. Orada değilim ben hayattayım hayatta...