Öpsem bebek gözlerinden, çok ağlatırlar
Sarsam seni kollarımdan, bir gün alırlar
Sevsem seni doyasıya yıpratırlar
Bir sürü kuru gürültü, parçalar sevgimizi ey kader
Böyle mı olmalı solmalı sevgililer?
Nasıl bir yangın ki bu
Alevlerin bile canı yanıyor
Nasıl bir yalan ki bu
Kelimeler kaçacak yer arıyor
Gel bunları olmamış sayalım desemde boş
Hiç inanma...
Gel güneşi doğmamış sayalım desemde yok
Artık sen bana kanma...
Yüreğim ağır yaralı derinden
Yanmaz artık istesemde yeniden
Çok yaralar sardı kalbim ama
Bu yara kapanır mı bilemem...
Söz ettim mavilere içimdeki yaralardan
Gökteki yağdı yine, yerdekinde yakamoz var
"Bu bir soygundur" der gibi bakan
Gözlerinden artık gider gibiyim
Gözlerinden artık gider gibiyim...
Yazarken sema karanlık ruhum için sabah yok
El kalemde mumları yak eski kadehe şarap koy
Ankara’da deniz bende uçmak için kanat yok
Hiçbir şiirin içinde bu ruhum gibi sanat yok...