Mert Güvenir
@MertGuvenir
Türkçe Öğretmeni
İzmir
154 reader point
Joined on February 2018
Şu anda okuduğu kitap
Milyonlarca yıldır hiçliğe doğru koşan minyatür bir gezegende, acılar içinde doğuyoruz, büyüyoruz, dövüşüyoruz, hastalanıyoruz, acı çekiyoruz, acı çektiriyoruz, bağırıyoruz, ölüyoruz, ölüyorlar ve aynı anlamsız komediyi baştan oynamak için başkaları doğuyor.
İnsan kabahatin kendinde olduğunu bilince, hakikatin zehri kendine sıçramasın diye suçu, başının üstünden geçen kuşa bile atabilir.
Ne tatlıdır bir felaket beklemek. Çok gülündü mü başa bir iş gelecek diye endişe etmek ne serin, ne leziz bir korkudur. Çünkü insan, neşeli bir pikniğin dönüşünde mahallede yangın görmeyi sever; bir yandan evsiz kalan komşuları paylaşmaya uğraşırken içten içe başına gelmediğine sevinir öbür yandan. Kendi başına gelmeyen felaket ne güzeldir. Can çekişen birini izlerken yaşadığı korkunç üzüntüyü büyütür büyüttükçe, ölenin kendisi olmadığından duyduğu sevinç görünmesin diye. Başkasının helaki, hayatta olmaya kısmet katar, anlatılacak ömürlük bir tecrübe katar, şükür katar.
Reader Follow Recommendations
Mutsuz insanlar için en uğursuz şey, en korkunç andır uykudan uyanmak; duyuların dinlenmesi, düşüncelerin bir süre yatışması, acıların geçiçi olarak unutulması, yeniden tüm eziciliklariyle canlaniverir, eskisinden daha fazla etkiler kişiyi, her şey daha bir ağırlığını arttırır.
Adına yaşamak dediği, yıllar süren bir intiharın sonuna gelmişti demek.
Nereye gidersen git, aklını da cesedini de yanında taşıyorsun.
İyi yönetilen bir devlette cezalar azdır. Bunun nedeni bağışlamaların çokluğu değil, suçluların azlığıdır: Çökmekte olan bir devlette suçların çokluğu cezasız kalmalarına yol açar.
Bu ülke, insanı her gece çaresizlik hissiyle uyutup sabah da sana ait olmayan bir utanç duygusuyla uyandırıyor. Gece en bilmeden kim bilir ne rezaletler, felaketler yaşanıyor. Sabah da kendimizi, bulunmadığınız yerlerdeki ölümler için suçlayarak, utanarak uyanıp... his kuşatması bu. Felç oluyoruz, felç!
Kötülük yapmak kolay ama itiraf etmesi ölüm. İnsanlar birbirlerine kötülük yaparak yaşıyor. Ancak böyle olursa hayatta kalabiliyorlar artık. Yapmazsa, bundan kaçınırsa daha beteri kendi başına geliyor, bunu bildikçe daha da saldırganlaşıyor. Ama ihanet, o kötülükten, saldırganliktan da başka, daha zehirli bir şey. Onu ihanet yapan şey de bu. Şeytanı da şeytan yapan şey alçaklığını göre görünmeden yürütmesi değil mi zaten? O yüzden ihanet, yalnız yakınlarından gelirse, yalnızca hiç umulmadık elden çıkarsa ihanet oluyor. Öteki safi kötülük. Ama ihanet, o indan kalbinin en iltihaplı yeri. İrin irin kokuyor.
Mirat elinde gittikçe ağırlaşan ceket ölüsüyle dükkândan çıktı. Bir leşti taşıdığım. Bedenim de böyle çürüyor. Yavaş yavaş... Her gün bir parçası bozuluyor.
Devlet bürokrasisinin temel fonksiyonu, toplumun sorunlarını çözmek değil, kendini yeniden üretmektir. Hatta kendi varoluşunu haklı çıkarmak için sorunlar yaratmaktır.
Tek tercihin kurallara uymakla (öz)yıkımcı şiddet arasında yapabildiğimiz bir dünyada yere göğe sığdıramadığımız tercih/seçim özgürlüğü neye hizmet etmektedir?
Bir toplum iyi organize olmuş bir rasyonel devlete ne kadar uyum gösterirse, akıldışı şiddetin soyut olumsuzluğu o ölçüde geri döner.
"Egitimsizden ve cahilden nefret ediyorum. Kendini beğenmişten ve sahteden nefret ediyorum. Kıskançtan ve kızgından nefret ediyorum. Kabadan, sıradan ve alçaktan nefret ediyorum. Kalın kafalı ve küçük olmaktan utanç duymayan bütün kalın kafalı ve küçük insanlardan nefret ediyorum"
Büyük bilgi büyük keder getirir, bilgisini arttıran kişi kederini arttıracaktır.
