Mert Toros
@Mertoros
32 reader point
Joined on August 2020
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Zamanın en çok daraldığı, hakkında en çok konuşulan ve hikaye yazılan döneme farklı bir bakış açısı taşıyan bir kitap 
The Book Thief. Sizi kelimelerle sarıp sarmalayan bu kitabın edebi anlatımı da çok hoş. Bir kitap hırsızını, edebiyat sevdalısı 13 yaşındaki Liesel'i anlatan bir hikaye için çok uygun, çok sürükleyici bir dil seçilmiş. Döneme uygun
Yaratana ve yaratılışa deist bir bakış... 
Einstein'ın Düşleri ile tanıdığım 
Alan Lightman beni yine bir düşünce denizinde yüzdürdü diyebilirim. Tanrının uykusundan uyanıp evrenler yaratması ve bu yolculuğa çıkmak gerçekten güzeldi.
Yalnız, yazar evrenin kurulması ve sonuna kadar olan kısmın temel bilimsel açıklamasını da yapmış kitapta ve kitabı evren nasıl oluştu, nasıl yok olacak bilim demosu haline de getirmiş. Bu kısımlar, bana bu zaten kısa olan kitap için, biraz gereksiz geldi, yazar bilimi kısıp Tanrı, eniştesi-teyzesi ve şeytan arasındaki felsefeyi artırsaymış daha ilgi çekici bir kitap olabilirmiş.
Reader Follow Recommendations
Her ana karakterinin yolculuğu ayrı ve iyi birer kitap olabilecek bir seri yazmayı başaran 
George R. R. Martin, üç bin sayfadır okuttuğu karakterlerine sonlar yazmaktan da çekinmiyor. Buz ve Ateşin Şarkısı serisi gerçekten de inanılmaz bir seri ve bu kitap da şimdiye kadarki en çok değişikliğin olduğu en sansasyonel olayların gerçekleştiği kitap.
Çok fazla şaşırtıcı ve inanması güç olay gerçekleşiyor ama bunların sırf okuyucuyu şoke etmek amacıyla kurgulanmaması bu kitabı bir o kadar iyi yapıyor. Gerçekleşecek olayların önceden detaylarının verilmesi, hazırlıklarının yapılması onları daha az şaşırtıcı yapmasa da daha inandırıcı yapıyor. Yazar, kurduğu evrenin her detayına hakim ve sizi de o güven içinde yüzdürüyor.
Bu kitabın asıl ilgi alanının ise norm ve yıkılmaz kabul edilen güven alanlarının yıkılması olduğunu düşünüyorum. Yemin bozmak ve onun üzerine tartışmalar ilk kitaptan beri veriliyor ama toplumsal olarak güvenli alan ilan edilen yerlerin de nasıl çıkarlar için yıkılabileceğini hatırlatıyor adeta yazar. Aile içi düşmanlık, konuklarını pusuya düşürmek, kutsal olması gereken evliliği kullanmak gibi. Bu noktada da Twyin Lannister şunu soruyor:
"Lütfen bana açıkla; bir savaş alanında on bin adam öldürmek, neden bir ziyafette on adam öldürmekten daha soylu bir eylem?"
Bilim kurgu camiasının modern gözbebeği 
Üç Cisim Problemi'ni sonunda okudum. Sanırım ilk kez Çinli bir yazarın kaleminden Çin kültüründen de ögeler içeren bir kitap okuyorum ve bu hoşuma gitti. Aşırı aşırı girmese de dönemin, özellikle politik, koşulları karakterler üzerinde etkili oluyor.
Onun dışında, kitap bilim kurgusal açıdan şahane, çok güzel fikirleri çok açık anlatmış. Uzaylılarla temas konusuna farklı bir noktadan bakmış. 
Stephen W. Hawking'in de değindiği gibi zeka sahibi dünya dışı yaşamdan kaçınılması gerektiği üzerinden bir noktaya gitmiş; çünkü bizden katbekat gelişmiş medeniyetler gözünde insanların bir böcekten farklı olmayacağı düşüncesi hakim. Fakat, insanların kendi türünden bıkkınlığının öyle bir raddeye gideceği ki tek kurtuluşun kendi soykırımları olduğuna inanacağı kitabın ana noktalarından. Bunu Batılı bir yazardan görmek bu kadar kolay olmazdı.
Kitabın edebi dilini ise o kadar beğenmediğimi söylemeliyim. Basit bir anlatımı, basit konuşan karakterle sağlamış ama bu insanlar çok büyük bilim insanları veya politikacılar olunca garip kaçıyor. Kitapta yabancı medeniyeti oyun üzerinden öğrendiğimiz kısımdaki anlatımlara ve fikre ise bayıldım.
Orijinal Vakıf üçlemesinin son kitabı olan 
İkinci Vakıf, diğerlerine göre çok daha hareketli ve çok daha kompakt bir kitap. İçinde sadece iki büyük öykü barındırmasıyla da bunu zaten belli ediyor. 
Vakıf ve İmparatorluk'un sonunda Katır karakterine ve merak uyandırıcı hikayesine giriş yapmıştık. Kitap yine Katır'la başlıyor ve mutantlığıyla dört asırlık Seldon Planı'nı bozmasını beklediğimiz bu karakter, nelere kadir olduğunu ve nerede olduğunu bilmediğimiz İkinci Vakıf'ın arayışıyla durma noktasına geliyor.
İkinci Vakıf ise hiç beklediğimiz gibi çıkmıyor ve işin içine telepati ile akıl kontrolü giriyor. Birinci Vakıf'ın fiziki bilimlerdeki ustalığına, psikoloji ve psikotarih alanındaki ustalıklarıyla İkinci Vakıf'ın kurulması çok zekice. Seldon Planı yolundan saptığında bir çözüm bulmaları ve galaksi halkını adeta bir koyun gibi güdüp planın sürmesini sağlamaya çalışmaları da 
Isaac Asimov tarafından toplum hareketleri düşünüldüğünde çok güzel planlanmış detaylar. Bir yerden sonra halk planın bozulacağına dair olan inancını o kadar yitiriyor ki, ona karşı bir adım atanların kaybetmeye mahkum olduğuna dair bir yanılgıya düşüyor.
Sadece, muhtemelen kitabın çıkışından 70 sene sonra okumam nedeniyle, ters köşeleri ve kim kimi kontrol ediyor oyunlarını pek eğlenceli bulmadığımı söylemeliyim. Yani, evren içinde çok eğlenceli olabilecek bu yöntemin okuyucu açısından bir boşluk yarattığını ve ne kadar dikkatli okursan oku bir şeyleri tahmin edemeyeceğin hissini pek sevdiğim söylenemez. Fakat, diğer kitaplara olan merakımı artırmaya devam ettiği için kitabı başarılı bulduğumu da ekleyeyim.
Korku edebiyatının en büyük ustalarından kabul edilen 
H. P. Lovecraft'ın yedi öyküsünü barındıran ve edebiyatın en ünlü kurgusal evrenlerinden Cthulhu Mitosu'nun ilk hikayesini barındıran bir kitap var elimizde.
Cthulhu'nun Çağrısı'dan önceki öyküleri yine beğendim ama çoğundan çok etkilenmedim. Yazarın ırkçılığı ve yabancı düşmanlığı/korkusu kitapta çokça hissediliyor ve direkt de bahsediliyor; bu kısımları okurken zorlandığımı söylemeliyim. Ama Lovecraft'ın edebi açıdan çok yetenekli olduğu aşikar, öyküleri çok sürükleyici ve bu zenofobisinin de yine öykülerindeki yaratıcılığını tetiklediğini düşünüyorum.
Cthulhu'nun Çağrısı ise diğerlerinden çok daha ayrı bir öykü. Bir mitosa çok iyi bir giriş. Neden bu kadar ünlü olduğunu, neden insanların çok dikkatini çektiğini hep merak ederdim; ve sanırım cevabı worldbuilding'inde saklı. Yazar, bu korkuyu o kadar ustaca geniş kurgulamış ki, dünyanın her yerinden öykü yaratabileceğiniz bir materyal vermiş. Rüyalarla, dünyanın bilinmez hikayeleriyle/geçmişiyle ve kozmik korkuyla çok iyi harmanlanmış bir bütünlük sunmuş.
Devletin ehemmiyetini her şeyin önüne koyan 
Niccolo Machiavelli, çok güzel bir politik inceleme ortaya koymuş. Halkın okuması için değil de büyük umutlar beslediği Milano Dükü'ne tavsiyeler olarak yazdığı bu eserinin neden çok tepki çektiğini ve birine "Makyavelist" demenin neden aşağılama/hakaret olduğunu anlayabiliyorum.
Fakat bana öyle geliyor ki Machiavelli bu kitapta malumu ilam etmiş. Dönemin şart ve koşulları ile devleti ve vatandaşlarını müdafaa etmenin yollarını anlatmış Prens'e. Bu yolların bazıları şiddet, yalan ve aldatmaca içeriyor evet; ama bence asıl sıkıntı bunları hala anlayıp empati kurabilmemizde yatıyor. Hala 15. yy'daki yönetmek ve devleti yüceltmek adına kullanılan ve tavsiye edilen etik dışı davranışlara maruz kalıyor ve böyle davrananların arkasında durabiliyoruz. Bu durum hem kitabın ne kadar zamansız olduğunu hem de bizim ne kadar az yol katettiğimizi gösteriyor.
Çevik Atmaca ile gençliğimizi yaşadık, yetişkinliğimizi geçirdik şimdi de sona yaklaşıyoruz...
Le Guin'in ölümün bilinmezliğine yaraşır biçimde çok daha metaforik ve kapalı yazdığı bir hikayeye tanık oluyoruz serinin üçüncü kitabında. Ged, 
Atuan Mezarları'nda olduğu gibi yine yan karakter sayılır. Asıl duygu aktarımını, bakış açısını Arren
"Zamansız bir eser" yakıştırmasını en iyi taşıyacak kitap olabilir 
Montaigne'in 
Denemeler'i. 16. yy Fransa'sında yazılan bu kitapta bahsedilenlerin hepsi hâlâ üstünde düşünmeyi, tartışmayı hak eden konular. Sanki kitap 400 yıl önce değil de geçen sene çıkmış gibi; tabii ki kendisinin de dediği gibi bunu felsefeyle yapıyor Montaigne ama felsefenin o alışık olduğumuz ağdalı diliyle hiç ilişki kurmadan yapıyor.
Bu kitabı okuduktan sonra Montaigne, bazı arkadaşlarınızdan daha iyi tanıdığınız biri haline geliyor. Onun kendine dair bu kadar bilgi sahibi ve düşünmüş olması önce garip gelse de aslında bütün insanların bunu yapmaması daha ilginç geliyor.
Kitapta tabii ki çıkarılacak dersler var ama Montaigne'in bu büyük yankı bulmuş eserindeki düşüncelerin çoğuna zaten bir şekilde aşinayız, o yüzden beni o kısımda çok etkilemedi; yalnızca bu kadar iyi bir şekilde yazıya aktarılmasına hayran kaldım ve zaman fark etmeksizin düşünen, aklı çalışan insanın dertlerinin benzer hatta aynı olduğu kanısına vardım.
Harika bir kitap! 
Yerdeniz Büyücüsü de çok iyi bir kitaptı ama Atuan Mezarları'ndaki hikaye kurgusu çok daha ilgi çekici.
Özünde bir kız çocuğunun büyüme öyküsü olan kitapta Ursula K. Le Guin , şahane kalemiyle çok fazla temaya değiniyor. İlk kitaba göre Yerdeniz'in bir ucunda olmamıza rağmen burayı hemen anlıyoruz ve Tenar ile de hemen empati
