Dünya adaletsiz çocuk, dünya zorba
Belki eşitleniriz bir gün aşkla.
Bu kekeme toz ve duman şarkıyı iyi belle
Öyle durdum ki sana, demirim pas içinde.
İçime susmaktan derinde besmele’m yosun içinde.
Besmele’m ki dağılan,kırılan, ağrıyan..
Kara çocuk; buna, Amin de
Kalk!
Al göğüme bıraktığın yağmurları, al bu satırları
Ah yetmiyor, yetmiyor hiç bir sözcük iyileştirmeye.
Bir hayali yeniden kurmak için söz sırası ellerimizde
Ama ellerim senin..
Yok, ellerin gibisi yok…
Değil bu, solmanın sırası hiç değil.
Düşüp de kalmanın, yıldız saymanın..
Durma!
Adı illaki Umut olan yarına tay gibi koşmak gerektir.
Un ufak olsada sol yanımız…
Kara çocuk, Sevdayla..