İnsanlar görmek istediklerini görür, duymak istediklerini duyar.
"Çoğunluğunun sesi doğrudur" kuralının dışında yalnızca vicdan kalır.
Hayır. Yapmadıklarımın yargılanmasından korktum.
Okur Takip Önerileri
355 syf.
·
Puan vermedi
İhanet ve şiddet iki ucu sivri bir mızraktır. Düşmanlardan çok kullananlara zarar verir.
"Nasıl sarsıldın? Ellerindeki meşaleyi kim vurup düşürdü?"
"Bilmiyorum. Mutlu olmamız için gerekli her şeye sahibiz, ama mutlu değiliz. Bir şey eksik."
Herkes hür ve eşit doğmaz ama herkes eşit hale getirilir. Her insan diğer herkesin suretidir; o zaman herkes mutlu olur çünkü sinmelerine yol açacak, kendilerini kıyaslayacakları dağlar yoktur.
Bu bir uyarı kitabıdır. Sahip olduğumuz şeylerin değerli olduğunu ve değer verdiğimiz şeylerin bazen kıymetini bilmediğimizi hatırlatır.
Yaşam durmuyordu; geçenler gerilerde kalıyor, irili ufaklı kaygılarıyla bizi hep çağırıyordu.
Ah insan, hayatın öyle geçici bir yolcusudur ki kendi varlığına en ziyade inandığı ve dostlarının ruhlarında, yüreklerinde bıraktığını sandığı bir yerde bile hafızalardan olduğu gibi silinecek, hiçbir iz bırakmayacaktır.
Hem de ne çabuk!
Yaşadığınız acıların çoğu kendi seçimlerinizin sonucudur. İçinizdeki doktorun hasta benliğinizi iyileştirmek için kullandığı acı iksirdir.
Şimdi tutsağım. Bedenim bir zindanda demirlere bağlı;
zihnim korkunç, kanlı, karşı konulmaz bir düşüncenin esiri! Tek düşüncem, tek inancım, tek gerçekliğim var: Ölüm cezası!
" Yarın daha hızlı koşacak, kollarımızı daha da ötelere uzatacağız...Ve derken güzel bir günün sabahında...
Böylece akıntıya karşı kürek çekerek, durmaksızın geçmişe doğru sürükleniyoruz."
