Yeşil ormanlar ektim gözlerimin pınarlarına.
Kop koyu yeşilden bir orman.
Buz gibi bir mavi hava.
Toprağını okşayan avuçlar.
Buz gibi yeni bir his içim.
Yaşlı, ıslak bir gövde yüreğim.
Bastırsa beni bu yeşil bağrına.
Anne olsa bana kuytusu.
Yaslasam başımı bu taze yosunlara.
Uyusam bir an olsun uyusam.
Hiç rüya görmeden.
Hiç bir his bana ulaşamadan.
Dinlenebilse bu bir avuç canım.
Dökülüyor bir sessiz çığlık gibi kap kara kışım.
Beni neden unuttu bu tanrı.
Biti içimden saçılan güller kırmızısı sevgi.
Hiç sakınmadan çıkartıp baş ucuna bıraktığım güller.
Yetişmiyor artık bu bahçede.
Ah çiçeklere hasret kalan içim.
Gözümden damlamaya bile mecali olmayan bu hüzün.