. Elimizden tutanı, yazgımıza eşlik edeni unuturuz ama kör kuyularda merdivensiz bırakanı unutamayız.
İçinde insan varsa , her şey meşru, her şey mübah...
Sayfa 23 - KetebeKitabı okudu
kendi kendime soruyorum nerede kırıldı benim hayatım? Nerede kendim olmaktan çıktım?
Okur Takip Önerileri
İnsanın kendinde ve sevdiklerinde açtığı ya- ralar ne zaman iyileşir? İyileşir mi?
Zaman bir nehirden oluk oluk akıyordu sanki. Güzel ihtimallerin kıyısında olduğumuz yaşların çok uzağındaydık.
Babaannem birini özleyince "Tek canı sağolsun da yel essin kokusu gelsin." diyor. Biz de özledik, yel essin...
Günü hep aynı batımdan seyrediyorum Muazzez Hanım. Tüm mümkünlerin kıyısı bu batım olsa gerek diyorum. Bahtımın, yolumun ve tüm mümkünlerin kıyısında öylece duruyor ve bekliyorum.
KetebeKitabı okudu
'ben aslında her gece kendimi size saklıyor, ne biriktiriyorsam sizin için biriktiriyor, neye dokunuyorsam sizin için dokunuyor, neye bakıyorsam sizin için bakıyor, neleri dinliyorsam sizin için dinliyormuşum. Size bir hikâye uydurabilmek, sizin akşamınızı şenlendirebilmek için
KetebeKitabı okudu
Bu günler de geçer. Her gün aynı değil ki. Gök bile aynı değil her gün. Her gün farklı farklı. Rengi ile farklı. Mavisi grisi bile.
KetebeKitabı okudu
Sanki karşımda beni dinleyen -hatta bana sormuş da anlatmamı isteyen biri varmış gibi kendi kendime konuşuyorum içimden. Herkes böyle midir?
Yalnızken yapıp ettiklerini, aklına gelenleri, hatırladıklarını,
düşündüklerini başkasına anlatır gibi kendine anlatır mı?
Bu gidemeyiş, bu gidemeyenlerin geriye bıraktığı ağırlık, bu bahçeler arasında Salına salına gezinen yalnızlık, birbirine çarptıkça büyüyen çukurlar, bu yüke karşı bu dermansızlık...
Muhit kitapKitabı okudu
İnsanlar âşık olup da kavuşamayınca ya da bir yakınları ölünce boşluğa düştüm derler, ne garip. Oysa tekeri dön- düren boşluğa boşluk denir mi? Çömleği çömlek yapan boşluğa... Sevda ve ölüm, hayatın tüm boşluklarını kendi emrinde konuşlandırır.
"Anlatan vardı dinleyen yoktu, ama bu delilik dedik, anlatan vardı ama dinleyen konuşmuyordu ama bu vaaz dedik, anlatan vardı ve karşısındakini dinlemeye zorluyordu ama bu gevezelik dedik anlatan vardı dinleyen de vardı ama ortada hakikat yoktu bu boşboğazlık dedik.
Görmeye gelen renklerini getirir, dokunmaya gelen ellerini, anlamaya gelen kalbini getirir.
Muhit kitapKitabı okudu
Bağışlanmayı beklerken vakit geçsin diye affetmeye başlarsın etrafındakileri, delirmeyi beklerken kaçıracağını umduğun aklına yaklaşırsın, duymak istediğin hikâyeyi beklerken sıkılırsın ve kendi hikâyeni anlatmaya başlarsın."
Sonra kalbim aktı acıdan. Hissettim. Göğüs kafesimin içine, organlarıma damla damla aktı kalbim.
sağlamasını yapıyorlar hayatımızın
bilirkişi raporlarına göre kalbimiz için
sağlıklı yaşam formülü sunuyorlar
şaşkınız! tüm müdahalelere rağmen
bu tükenmez kalem akıtıyor durmadan
iddiam olmadı ne olur vurma beni
bir sağ salim çıkaydık şu hayattan...
EbabilKitabı okudu
“Hiç alışılmayacak korkular ne olacak? Onlarla nasıl yaşayacağız. Her an karşımıza çıkıp böh diyebilecek korkular.”
Aşk diyorum ulan aşk budur işte, gözle görülür elle tutulur bir şey oluyor aşk o beni sevince....
Sayfa 42 - Ketebe yayıneviKitabı okudu
zordu rafa kaldırmak kırılmış bir hatırayı..
peki ben şimdi tekrara düşsem elimden tutup kim kaldırır
geçmişin kokusunu derinden soludum da nefesimin yetmediğini bir türlü öğretemedim
Dünyada, şu anda, hareket eden, kavrayan, okşayan, bekleyen, kıvrılan, kıvıran, kıpırdayan, kımıldayan, saran, sarsan, sallayan, incinen, inciten, tutan, alan, bırakan, tutmayan, almayan, bırakmayan, amaçsızca bekleyen, pinekleyen bunca el varken, neden bir tanesi dahi uzanıp da onun omzunu tutmuyordu?
