Muallime
@Muallim_e
"İki ömrüm olsun isterdim; biri yaşamak, diğeri okumak için."
Erzurum
16 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
"canınla süpür cânânın kapısını"
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
120 syf.
·
Puan vermedi
·
14 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
tuhaf şey Canan, bir zaman göremeyince sevdiğinin yüzünü unutayazıyor insan, kaşını gözünün üstüne koyamaz hale geliyor, yüzünün ifadesini bulamaz hale geliyor ama biliyor musun kalbinde hiçbir şey eksiltimiyor bu körleşme, aksine kalbinde tuttuğu yeri daha da derinleştiriyor.
AŞK çift kişilik bir yalnızlıktır. HAYAT ölüme ulanmış tiz bir çığlık... ÖLÜM ışığı kemiren kör bir karanlık... SEN her yeri kaplayan ince bir serap... BEN küçülüp azalan bir kum tanesi...
Durmadan ye değiştiriyorsun.
Seni hangi yönde bulabileceğimi bilemiyorum.
Tam bulduğumu sandığım anda çekiveriyorsun kendini.
Sensiz nasıldı dünya, hatırlayamıyorum.
Seni bulamayınca, beni de bulamıyorum.
Seninle benim aramda kayboluyorum...
- Pardon saatiniz kaç acaba?
- Hiçe çeyrek var, tam binyıldır hiçe çeyrek var!
Sadece bir ıssız ada istiyorum. Herkesten uzakta, herkesten ıssız bir ada... Yalnız kendimle doldurabileceğim küçücük bir ıssız ada...
bir gün bir gemi batmış ve ıssız adam kalabalık bir adaya düşmüş
- Hey baksana! - Evet!
- Ölüm yakın mıdır buraya?
- Evet yakındır. Aramızda durur hep.
- Ama ben göremiyorum!
- Göremezsin.
- Neden peki?
- Çünkü göz uzağı görür. Ölümse yakın!
- Hey baksana !
- Evet !
- Nerelisin sen ?
- Ölümlü.
- İçinden mi?
- Yok ! Dışından.
- İnsanı bilir misin ? Oralıdır.
- Ölüm büyüktür. Kimse kimseyi bilmez.
- İnsan insanı bilmez mi hiç !
- Asıl insan insanı bilmez.
İnsan gülümsemeyi ertelememeli fotoğraflarda. Çocukken ve hatta hayatının ilk fotoğrafçısı "Gülümseyin!" demişken...
Gülümsemeli insan!
Sadece başka bir seçeneği olmadığında kabulleniyordu sanki yaşamayı
Sanki sadece durgunlukta buluyordu hareketliliği. Devingen bir ıssızlığın küçük bir parçası gibi...