Emrah Duran
@Muellif7
MALATYA
11 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Zamana, mekana ayak uydurmak benim işim değil. Kitabımda bildiklerinle amel et demişken, hayatım benim tasarrufumda olduğunu açıkça belirtmişken, uyamam kimseye dünyaya.
Bazı insanlar diger insanlara nazaran daha az kiymet görmüşlerdir. Bir tutam sevgiye hasret eksik kalmislardir. Nasil bir dengedir ki en cok duygusal olan onlardirlar.
Belkide nadir duyduklari bir cumle oldugu icin degerli hissetmezler. Birgun biri karsina cikip defalarca seni seviyorum dese bile inanilir gelmez. Onlar sevmeyi bilirler. Ve en guzel seven ise onlardir.
Ne zaman bir seyden korksam hep uzerime dogru geldi ve beni degistirdi. Kotu yondede olabilirdi. Ama dogrunun yada dogru oldugunu sandigim seylerce tavrimi belirledim. Bu yuzden her korkum benim icin sadece yutkjndugum yada kabugumu bir parca daha kirdigim gibi iyi bir seye sebep oldu. Dogru sandigim yanlislarda bu sayede gun yuzune cikti. Belki de sinavin amaci buydu. Yanlisi gozunun icine sokmak. Doğruluğu icine islemek.
Okur Takip Önerileri
Sana anlatamayacagim seyler icin sana o kadar ihtiyacim varki. Kac zamandir doluyum. Ne dolayli anlatabildim sana ne kendi kendime yete bildim. Bu gecede bu sey yuzunden uykusuzum. Gittikce kendimi daha cok doldurusa getiriyorum. Daha cok ofkeleniyorum. Daha cok dengemi kaybediyorum. Kendimi avutamiyorum. Işte su an. Tamda herseyi arkama birakip kaybolmami gerektirwn bir zaman. Buna ne imkanim var nede gucum. Yeni bir belirsizlige bile hazir degilim. Pervasizligimin mahkumiyeti icindeyim. Bu tutsaklik. Dupeduz tutsaklik.
Çocukken zaman dururdu biz oyalanırdık.
Simdi ise biz durgun zaman akip gidiyor.
Kasvetli girinin siyahın beyazın lacivertin olduğu bir bir dünyada neffessiz kalıyoruz.
Bizler geliştikçe gök yüzümüz puslandı.
Ne kadar zaman gözlerini kısıp yıldızları bulabileceksin ki.
Mütemadiyen dermansız
Mütemadiyen gözyaşsız
Mütemadiyen titrek seslerimiź
Bu boğazın düğümü geçmez
Kac kere yutkunsan su içsen ekmeğe tuz eksen
geçmez boğazdan
Ayaklarımızın altından toprak titriyor
Aman tutun düşeceksin telaşında yüreğimiz
Başımıza molozlar değil hayat düşüyor.
Yorganına sarın. Başka anne kucağı yok.
Fikir tabibsiz muamma ve aşk tümüyle iddia. Bizim oralarda sükûneti sığınak bilirlerdi, ardında kalmayı ise haya. Isra
menzil
Ben!
Hayallerinin seline kapılmış
Fakat çatlayan milin üzerine
Adımı yazmak düşmüştü nasibime
Yıldızlarca kehanetlerim
İmkansız vakitlere nakşedilmiş
Ve meryem orucu tutmaktı sabretmek
Birgün ile başlayan umut dolu cümlelerim var
Belki fani belki ütopik
Karar saflığın kaynağında yazılmış/ yazılacak
Ben adını çorak topraklarda bulmuş
Yüreklerce sevgiye susuz
Yorgun yüreklerde aşkın binbir renkli çiçeklerini uman
Ve hayallerinin lanetiyle yanıp kavrulan
Ben!.. Müellif!
Karanlığında koca koca bulutlar barındıran..
Gökyüzüme bakıp,
yanılan çok.
Herşey herkesin kabul ettiği kadar siradandı
Kelimeler derin manasini ytirmis, dusuncelerse ucsuz bucaksiz karanliğı örtmus üzerine
Bense görunenin ardindaki silüetim. Karanligimda ciliz begonyalar yetisdim
tenime hizali dar patikalarin parlayan murdar ayak izleriyle lekeli menzilim
3 farkli tarzi ayni anda okursaniz okumaktan sıkılmazsiniz. Bu benim size nacizane tavsiyem.
Eger bilim adamlari hakliysa ve eger atalarimizin anilari, icimizin gizli bir yerinde sakliysa... anliyorum o vakit.
Neden sahip oldugumuz mutlulugu az bulusumuzu.
Hz ademden kalma bir burukluk bu.
Cennetten kovulmus ve fakat cennetin kirk zemzemle yikanmis zemininde can bulmuştu.
illaki mutluluk da kirk zemzemle yikanmis olmali
İnsan istemese de beklentiye girer. Bir zamanlar karşıdaki insanın seni onu sevdigin kadar sevmeye bileceğine inanırdım . Sıcaklık varsa hizmette vardır derdim. Hep ben sıcak kaldım. Yıllarca . Sonra ona ihtiyacım oldugunda, ona verdiğim hizmetin aynısına ihtiyacım vardı. O da bu kadarını yapabildi. Bana yetmedi. Eksik kaldi çok şey. İcimdeki birçok girdabın ve fırtınaların dalgakıranı yoktu. Kendim çok şeyle kendi başıma başetmek zorunda kaldım . Hemde onlar varken hayatımda . Bekler insan ister istemez. Bekler
Ne zaman bir şeyden korksam hep üzerime doğru geldi ve beni değiştirdi . Kötü yönde de olabilirdi. Ama doğrunun yada doğru olduğunu sandığım şeylerce tavrımı belirledim. Bu yüzden her korkum benim için sadece yutkunduğum yada kabuğumu bir parça daha kırdığım gibi iyi bir şeye sebep oldu. Doğru sandığım yanlışlar da bu sayede gün yüzüne çıktı . Belki de sınavın amacı buydu. Yanlışı gözünün içine sokmak. Doğruluğu içine işlemek.