Muhammed BOZ (@MuhammedBoz) 1000Kitap'ta - 1000Kitap

Normal olan insanın ümitvar olmasıdır. Ümidiyle heyecanıyla, neşelenmesi, güç bulması, harekete geçmesidir. Hareketi sonuçsuz kalabilir, gücü tükenebilir, neşesi sönebilir, heyecanı bitebilir. Ancak her şeyin tükendiğini düşündüğü anda ümidi varsa her şey yeniden canlanabilir. Bu yüzden her şey kaybedilse bile ümit kaybedilmemelidir. Allah kulundan ümit kesmez. Fırsat üstüne fırsat, imkân üstüne imkân, işaret üstüne işaret verir. Yetmezse son nefese kadar zaman verir. Ümitsizleri de sevmez. Kur’an-ı Kerim’de Yusuf suresi’nde Yakup as dilinden “Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden ümit kesmez” buyurur. Yani ümitsizlik kâfirliktir. Her şeyi kuşattığına iman ettiğimiz o Rahmet, ümitsizliğe kapılmak için neyi hali bırakmıştır ki ?