Bunun adı, acıya alışmak, zulmü normalleştirmek, görmezden gelmek, ihmal etmek, inkar etmek değil.
Bunun adı körlük, nankörlük, çürümüşlük, kokuşmuşluk, insanlığını yitirmişlik.
Orada masumlar, mazlumlar birer birer yitiyor,
Tüm dünya, film seyrettikleri hâllerinden daha duyarsızca bir şekilde, öylece duruyor.