Gel de besle
Düş kırıntılarıyla
Yorgun bedenimi
Nabzımı tut
Kalbimi dinle
Öteleme
Yetim yanlarım sana gelir
Sonra bir sokak biter
İnceden bir kar yağar
Konuşamam
Dilim üşür...
Gidişin ölümüydü umutların. Kolum kanadım kırık, yetim çocuk gibi dolaşıp duruyorum. Duruluyorum. Bazen azgın deniz gibi köpürüp sana taşıyorum satırlarca, bazen susuyorum...