mutalip Koyun
@Muttalip4
Üst üste sorular soru içinde ; düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?
16 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Beklentim yokmuş gibi davranıp, içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum...
Bir kırık sesi geldi içimden.
kaç anımı incitti,
kaç hevesimi kırdı,
kaç umudumu yıktı sayamadım.
Hemen sokağa fırladım, sokağa bile küstüm.
Beni her zaman dinleyeceğini söyleyen
Bu duvarlara da.
Umut bağladığım birçok şeye yenildim.
hemde kırgın yerlerimden yana yana.
Ve bu insanların ipi hep kesik geldi bana.
Acısı yüreğimi yaktı,
enkazında kaldım,
kalabalığında boğuldum,
sessizliğinde öldüm.
Geriye birkaç gerçekleşeceğine inandığım kırık dökük umut kaldı.
sevmek, özlemek neymiş anladım.
muhakkak ki sevin ama sizi seveni sevin.
Hevesi kırık, düşten yorgun, ömrüne ak düşmüş ve çamurlu yollarda güzel hayallere pedal çevirmenin yorgunluğuyla bakakalıyorum geçen zamanın ardından.
Gökyüzü sönüyor, gece lambaları patlıyor,
Karanlık bulutlar sarıyor etrafı.
sanki yalnızlık iyiden iyiye belli ediyor kendini.
Tedirgin olma çensem.
Sadece bazen kanatlar değil kuşlar kırılır.
Bu
Okur Takip Önerileri
Yarının bana ne göstereceğini bilmiyorum ama dünün bana yaşattıklarından ötürü kendimi yarından korumaya çalışacağım.
Ama biliyorum koruyamayacağım, biliyorsun içimdekilere yine yenileceğim.
Ne kadar da hareketli bir dünya!
Nefes alan her şey sürekli bir hareket halinde.
Bunlarda ne böyle..! Ne çok gelip gidiyorlar..!
İnsanlar ağlarlar, gülerler.
İnsanlar üzülürler, sevinirler.
İnsanlar gelirler, giderler.
İnsanlar, gitmek zorunda kalırlar veya gelmek zorunda kalırlar.
=Kimisi gitmedeki zorunluluğunu, bulunduğu yerden giderek yenmeye çalışır. Ve yener, yenip geri gelir.
Kimisi o zorunluluğa yenik düşüp gittiği yerde mahsur kalır. Olduğu yerde istediği kadar özgür olduğunu sansın, başladığı yerden kaçtığı sürece olduğu yerlerde bir mahkûmdan herhangi bir farkı olmaz. Geri gelmesindeki inancı da tükenir.
Ama bunlar önemli değil!
Asıl konu gelmek zorunda kalanlar.
Kimisi geride bıraktığı enkazın altında kalan anıların ölüp ölmediğinden emin olmak için gelir.
Kimiside anıların ellerinden tutup, göz yaşlarını siler; dünü unutur yarının ne getireceğini bilmediğinden bu güne sıkı sıkıya sarılır çünkü bu gün vardır ve gerçektir. Hayallere değil anılara tutunması gerektiğini bilir veya giderken öğrenmiştir. Gitmekle gitmiş olamazsın zaten . Gönlün kalır, aklın kalır, anıların kalır ve bunlarsız yaşayamazsın, dönmek zorundasın işte.
"Bazen anıları, hayallerden sirkelemek için gitmek gerekir, gelmek şartıyla tabii. Bunları sağlayan insanların, masa altında ayaklarını ayaklarınıza vuruşlarını(23) bile sayarsınız.
Attığımız her adımı affeden bir yaratıcı varken, affetmeme gibi bir şansımız yok."