Sevgi, kutsal ve sadık sevgi her şeye kadir değil midir? Ah, evet! Bu mezarda ne denli tutkulu, günahkar, isyankâr bir yürek yatıyor olursa olsun, üzerinde yetişen çiçekler gene de masum gözleriyle uysal, sakin bakar bize: Yalnızca ebedi huzurdan, doğanın "kayıtsız", büyük huzurundan değil, ölümsüz barıştan, sonsuz yaşamdan da söz ederler...
Reader Follow Recommendations
Aynanın karşısına geçtiğimde, Malta Kano'nun telefonda söyledikleri geldi aklıma: ' Deneyimlerimiz yüzünden, aynanın yansıttığı görüntünün gerçek olduğuna inanırız hepsi bu.'
Zemberekkuşu mu? O da ne?
'Zembereği kuran kuş' dedim. Her sabah. Ağaç tepelerinde. Dünyanın zembereğini kurar. Ki kii kii!
Sevdiklerimizi çekiştirmeye başladık mı onlardan kopmaya da başladık demektir. Putlara dokunmamalı; yaldızı ellerde kalır.
İşte dördüncü kez, yabancı bir yerde yatıyordu. Birincisi manastıra girdiği gündü, ikincisi Tostes'a geldiği gün, üçüncüsü Vaubyessard'a gittiği gün, dördüncüsü de bu.
Hepsi yaşamında yeni bir tümcenin başlangıcı gibi olmuştu. Nesnelerin ayrı yerlerde aynı görünebileceklerine inanmıyordu, sonra, yaşadığı parça kötü olduğuna göre, en iyi günleri bundan sonra yaşayacakları olacaktı herhalde.
Putperest öğretiye, daha çok da Hıristiyan öğretiye göre yaşamın ahlaka uygunluğu ancak matematiksel olarak insanın kendisine olan sevgisine orantısıyla tanımlanabilir.
Bilinçlerinin göstereceği yolda yaşam tarzlarını değiştireceklerine, onun sesini susturmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Ne var ki ışık karanlıkta parlar; gerçek de işte böyle çağımızın karanlıklarında parlıyor.