Nergiz Seyidova
@Nargizmehdi
İnsan Kaynakları
Bakü
Bakü
22 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Filozoflar, insanların yalnızca yemek yiyerek yaşayamayacağını söylerler. Elbette tüm insanlar yemek yemek zorundadır. Herkesin sevgi ve ilgiye de ihtiyacı vardır. Ama bunların ötesinde, insanların gereksindiği bir başka şey vardır. İnsanlar, kim olduklarını ve neden yaşadıklarını bilmek isterler.
Yaşamanın ne harika bir şey olduğunu ancak şimdi anlıyorum
Okur Takip Önerileri
“Neden bu madalyonu takıyoruz biliyor musun?” diye sordu bir gün, “Eğer ölürsek bedenlerimizi bulabilsinler diye.”
İçinizdeki iyiden söz edebilirim, ama kötüden söz edemem.
Çünkü kötü, kendi açlığının ve susuzluğunun ıstırabıyla kıvranan iyiden başka nedir ki?
Nietszche bir filozofun düşünce sisteminin daima kendi otobiyografisinden doğduğunu öne sürer ve ben de bunun tüm terapistler için - hatta düşünce üzerinde düşünen herkes için - geçerli olduğuna inanıyorum.
Bir genç, bize Dostluktan Söz Et, dedi. O da yanıtladı ve dedi ki: Dostunuz ihtiyaç duyduğunuzda yanınızda olandır.
Eğer varsa aranızda sadakatsiz kadını yargılayacak olan, kocasının yüreğini de tartsın terazide ve ruhunu ölçülerle vursun ölçüye. İnciteni kınayacak olan varsa, incinenin de ruhuna baksın.
Sevdiğiniz zaman “Tanrı yüreğimde” değil, “Tanrı’nın yüreğindeyim” deyin. Sanmayın aşkın rotasını çizebileceğinizi, çünkü aşk sizin rotanızı çizer, sizi buna layık bulursa eğer.
Onun için artık bizi bize göster ve doğum ile ölüm arasında olana dair ne varsa sana gösterilen, bize anlat.
Gözleri bana yardımcı olamazsın diye bağırıyordu. Kendine bir
bak, sen kendine bile zor yardımcı oluyorsun. Çok şey biliyor, çok bil geymişsin gibi davranıyorsun ama burada benim yerimde sen oturu yor olmalısın. Deli. Sahtekar. Yalancı. Yalancı...
her bir evin her bir odasında ayrı bir sır vardır ve bunların içlerinde çarpan her bir yürek de hemen yanı başındaki yüreğin bile bilmediği ayn bir sır taşır içinde! En berbat şeyler, hatta Ölüm bile böyledir.
Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, Aydınlık mevsimiydi, Karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana –sözün kısası, şimdikine öylesine yakın[1] bir dönemdi ki, kimi yaygaracı otoriteler bu dönemin, iyi ya da kötü fark etmez, sadece "daha" sözcüğü kullanılarak diğerleriyle karşılaştırılabileceğini iddia ederdi.
Bir şeyi çok fazla isternek iyi değildir. Bazen şans ters dönebilir yoksa. Ayarında isterneyi bilmeli kişi, Tanrı ile ya da tanrılarla iyi geçinmenin yolunu bulmalı
Kötü insanlar değiliz ama her türlü kötülük beklenebilir bizden.
