Nisa
@Nasie
İngilizce Öğretmenliği
8 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Ne kadar zamandır burada olduğumdan habersizdim. Düşünemiyordum. Hissedemiyordum. Yalnızca var oluyordum.
"Mutluluğumun tamamen başkasının mutluluğuna bağlı olmasını, denetleyemediğim kaderlerde tutsak kalmayı istemiyorum."
Okur Takip Önerileri
Tarih, kadınların çığlıklarıyla yankılanıp duruyor.
Ders kitaplarında asıl açlık duyduğumuz bilgilerden eser yoktur. Genelde askeri stratejileri ve savaş muharebelerini öğretiyorlar bize. Hangi general ne kadar dahiymiş, hangi ordu ne kadar güçlüymüş. Zırhlı adamların resimlerini gösteriyorlar bize, kaslı vücutları savaş meydanında gerilmiş. At sırtındaki komutanların, biçilmeyi bekleyen buğday tarlaları gibi sıralanmış askerlerine tepeden baktığı tablolar görüyoruz. Muzaffer orduların güzergahını gösteren haritalara bakıyor, kral ve vatan adına söylenmiş savaş türkülerini okuyoruz. Askerlerin kanıyla yazılmış zaferler koca koca harflerle yazılıyor tarihe.
Oysa kimsenin kadınlardan söz ettiği yok.
Ama hepimiz biliyoruz onların da orada olduklarını.
Kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde, "Bu öyle olmayabilirdi!" düşüncesi...
Umutlarının öyle fazla coşmasına izin vermezsen, hayal kırıklığına uğramazsın...
Sayfa 111
İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.
Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.
Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için.
Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.
Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için.
Ve ölmekten korkuyor aslında yaşamayı bilmediği için.
Korkuyor / William Shakespeare
Şu an tek bir dilek hakkım olsaydı, senin sesini bir kez daha duymayı dilerdim. Nerede olduğunu ya da seninle neden konuşamadığımı bilmiyorum. Tek bildiğim şu an içimdeki şeyin zaferini ilan etmek üzere olduğu. (...) Gücüm gittikçe azalıyor. Elimden geldiğince karşı koydum ama artık yoruldum. Uyumaya hazırım.
Bu sözcükleri hâlâ yazabiliyorken söylemeyi en çok istediğim şey şu: Seni seviyorum. Seni sevmeyi hiçbir zaman bırakmadım. Derler ki ebediyete açılan kapının ağzında duran biri o eşiği dudaklarında bir yalanla geçemezmiş. Derler ki ölüm döşeğindeki itiraflara her zaman inanmak gerekirmiş. İşte benimki de öyle...
