Sabitlenmiş gönderi
Şu an tek bir dilek hakkım olsaydı, senin sesini bir kez daha duymayı dilerdim. Nerede olduğunu ya da seninle neden konuşamadığımı bilmiyorum. Tek bildiğim şu an içimdeki şeyin zaferini ilan etmek üzere olduğu. (...) Gücüm gittikçe azalıyor. Elimden geldiğince karşı koydum ama artık yoruldum. Uyumaya hazırım.
Bu sözcükleri hâlâ yazabiliyorken söylemeyi en çok istediğim şey şu: Seni seviyorum. Seni sevmeyi hiçbir zaman bırakmadım. Derler ki ebediyete açılan kapının ağzında duran biri o eşiği dudaklarında bir yalanla geçemezmiş. Derler ki ölüm döşeğindeki itiraflara her zaman inanmak gerekirmiş. İşte benimki de öyle...
300 syf.
·
Puan vermedi
·
32 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Bir yıl daha geçti, yeni bir yıl daha geçecek ve bu da geçen yıl gibi bir yığın sürprizle dolu olacak. Demek ki öğrenmeye boyun eğmek gerekiyormuş...
Her şey bana yabancı, her şey, bana ait bir insan yok, bu yarayı kapatacak bir yer yok. Burada ne yapıyorum, bu hareketler, bu gülüşler ne anlama geliyor? Buralı değilim —başka bir yerden de değilim. Yüreğimin hiçbir destek bulamadığı bu yerde dünya bilinmeyen bir görüntüden başka bir şey değil. Yabancı, kim bu sözcüğün anlamını bilebilir...
Hayat beni sıkıyor… Her şey beni sıkıyor. Mektep, profesörler, dersler, arkadaşlar...
Ne kadar zamandır burada olduğumdan habersizdim. Düşünemiyordum. Hissedemiyordum. Yalnızca var oluyordum.
"Mutluluğumun tamamen başkasının mutluluğuna bağlı olmasını, denetleyemediğim kaderlerde tutsak kalmayı istemiyorum."