Naz
@Nazdetass
I love reading and searching more than you!
English language and literature...
İngiliz Dili ve Edebiyatı
13 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ve 22...
Zor oldu buralara kadar gelmek, bir şeyleri anlamaya, anlatmaya ve kendimi ifade etmeye çalışmak ama bir yolunu buldum. Yıkıldım, üzüldüm, mahvoldum bunun için de çoğu yerde sendelemek zorunda kaldım ama hep bir yolunu bularaktan ayakta kalmayı başardım ve bunun için herkese ve her şeye bana zarar veren herhangi bir detay olsa bilene minnettarım. Bana verilen her bir darbeye, beni incitmeye çalışan her bir insana çok teşekkür ederim çünkü onlar sayesinde birçok ders aldım ve ona göre hareket etmeye çalıştım. Beni incitemezssiniz çünkü hiç birinize o hakkı vermedim vermeyeceğim daha. Ve son olarak hayatımda olan mükemmel arkadaşlarım ve ailem ( akrabalar dışında ) hepinize sahip olduğum için ne kadar mutlu ve onurluyum bunu anlatmam. Nice güzel senelere...
Ne demiş Necip Fazıl : "Bir insanda yok ise edep, neylesin medrese mektep! Okusa alim olsa, yine merkep yine merkep." Yapılan edebsizlik kimse için göz şöleni değil aksine büyük utanç ve eksikliğin belirtisidir...
First of all, I don't get angry at anyone for no reason or want to break their heart because, as my grandmother said, breaking a heart is like destroying the most sacred place. Unfortunately or fortunately, I do not know the feeling of hate because I have loved all my life, but I did not hate anyone who made me angry and harmed us. I always
Okur Takip Önerileri
And I don't care if I don't look pretty
Big girls cry when their hearts are breaking...
Birlikte kusmak kadar insanları birbirine yakınlaştıran bir şey yoktur.”
Sylvia Plath
Pek iyi hissetmiyorum bu aralar... Çaresizlik mi desem yarım kalmışlık mı bilmiyorum. İçimde fırtına koparan birkaç mesele var, çözmek istesem imkanı yok düşünsem üstüne kendime zarar biliyorum. Ah çaresizlik... Size bu kavramın ne kadar zor olduğunu anlatamam çünkü anlatmaya çalışsam bile çaresiz hissediyorum kendimi, böyle bir his bu. Kendimle yüzleşmem gereken konular var, belki de o yüzdendir bu yarım kalmışlık... Hissedemiyorum, yapamıyorum çünkü beynimin tam merkezinde bir sandalye varmış gibi ve biriniz oturmuşsunuz oraya, sürekli onu kontrol ediyorsunuz hiç durmadan. Rahat bırakın beni artık... incittiniz, kırdınız ve çiğnediniz o kalbimi, öyleyse neden neden sürekli aynı şeylerle kafamın içinde dönme dolap gibi dönmek zorundasınız? Ben bu oyunu oynamaktan vazgeçtim, ruhumu ve aklımı terkedin artık lütfen... Ama ben ben sizi gerçekten sevdim, bunu da unutmayın olur mu?
İstersem düzeltirim, elimden de gelir hani ama bir kez daha benim gayretimle düzelmiş bir şeyi görmeye tahammülüm kalmadı...
Bir kitap okudu
1844 syf.
·
Puan vermedi
