Sürekli bi sesler çınlıyor sanki beynimde. Susmak bilmeyen o sesleri daha gürültülü seslerle bastırmak hayatımın büyük çoğunluğu. Derdimi paylaşsam desem, nedir ki benim derdim? Anlatamayacak kadar dolu muyum yoksa derdim kendimle mi? Cevabı bulamıyorum. Zorlanıyorum. Bocalıyorum. Ya da bilemiyorum, belki de cevabı bulmak istemiyorum. Korkuyorum.
Bu hayata bir kere daha gelseydim şayet; cesaret verirdim kendime. Kendim olabilme ve isteklerimin peşinden koşabilme cesareti. Toplumun hiyerarşisine katılmama cesareti. İçinden geleni yapabilme ve mutlu olma cesareti verirdim kendime.
Okur Takip Önerileri
Kırıldıkça zorlaşır, kırıldığı yerden sağlamlaşır bazı şeyler, insan gibi, kalp gibi, güven gibi.