"Şimdi uzaklardayım! Denk düşen şey nedir Şu ana? Nasıl söylesem bilmiyorum. Güzelleştirecek bazı iyi şeyler sunsa da Sadece yük bana, kurtulmak zorundayım ondan. Baş edilmez bir özlemle savruluyorum, Yok artık dinmeyen gözyaşlarından başka avuntum. Bırakın beni burada sadık yol arkadaşlarım! Bırakın beni tek başıma kayalıklarda, sokaklarda, yosunlarda! Siz ilerilere koşun yeter ki! Kapıları size açık dünyanın, Yeryüzü geniş, gökyüzü yüce ve büyük, Gözlemleyin, araştırın, ayrıntıları toplayın, Taklit edin kekelercesine doğanın gizlerini, Evren benden yanayken, daha demin tanrıların gözbebeğindeyken.Ben kendimde yitirdim kendimi... "
-Stefan Zweig- İnsanlığın yıldızının parladığı anlar