Evimi o kadar çok özlemiştim ki daha fazla dayanamıyordum.
Geceleri yatağa uzanır ama uyuyamazdım. Nefret edecek bir sürü şey gelirdi aklıma, ama sonunda yine kendimden nefret ederdim.
Sık sık ağlasalar da, bu, çok mutsuz olduklarından değildi. Bazen çok mutlu ve huzurlu olduklarında bile ağlıyorlardı.
Reader Follow Recommendations
Hayat seni öyle bir noktaya getirir ki kendini sevdiklerinle savaşırken ve nefret ettiklerinle sevişirken bulursun. Üzülürsün. Pişman olursun.
Daima bir balayı kadar süren sayısız evlilikler yapmış bir çift gibi, yaşadıkları hayat onları birkaç haftadan sonra ayırmış ve kimse kimseyi suçlamamıştı. Dolayısıyla ortak anılar, zamanın kirleteceği kadar uzun değildi.