Belki de hainliğin ilk kuralı, emin olmaktır. Çünkü hiç kimse, sevgisinden emin olmadığı birine ihanet etmez.
Okur Takip Önerileri
Sevgili Tarık Tufan bize tercüman olmuş; “Bir acıyı bölüşmeye hazırım ama yeni bir pişmanlık yaşamanın düşüncesi bile bütün gücümü yok etmeye yetiyor. Tahammülüm yok.”
Ne kadar uzun ve karmaşıksa da, her yazgı gerçekte bir tek an içerir; insanın kim olduğunu anladığı an.
Zamanı hep maddede ve mekanda arıyor ve biliyoruz. Onu niçin içimizde ve ruhi hayatımızda aramıyoruz? Zaman içimizde de akıyor ve bir yere gelince duruyor. Biz, biri zamanda kayıtlı, öbürü zaman üstü ve bağımsız iki idrak taşıyoruz. Bunlardan biri akıl, öbürü ruh... Biri anlamıyor, öbürü de anlamamayı anlamıyor.
Başkalarında bizi rahatsız eden her şey, kendimizi tanımamızı sağlar.
Dünya nasıl olması gerekiyorsa, öyle. Kendi kendini kurtaramayanı hiç kimse kurtaramaz.
Ben senin için gökyüzü oldum
Fırtına oldum
Geldim ve gittim
Kanat çırpmazsan olmaz
Anlamadan deniz nedir,
Huzur mudur, durur mu öyle?
Kim bilir akşam nedir,
Yüzüm kavuşur mu?
Ben senin için kanlı ırmaklar oldum.
Yüzümün akşama kavuşması ol
Kanat ol, dinginim denizim ol
Fırtınada duranım ol
Tekrar ol
Tekrar ol,
Ellerini unutmadan
Ellerini hiçbir yerde unutmadan
Tekrar ol
Tekrar ol.
Ah gurbet!
Boğazımdaki düğüm, göz çukurlarımdaki kan
Lokman Hekim gelse sarılmayacak yaram
Onulmaz hastalığım, gönlümdeki gam.
Ah gurbet!
Yalnızlığın orta yeri
Nereye baksan yalnızlık,
Erdem BEYAZIT, Karanlık Duvarlar
I.
Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda
Herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum
Çaresiz direniyorum bu dönüm noktalarında kimse
elini uzatmıyor
Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya boşalan
bir deniz gibi
Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.
Nereye gitsem hep apartmanlar çıkıyor önüme
Alıp başımı duvarlara çarpıyor bu
Birhan Keskin, Cinayet Kışı
I
“Bir kereye mahsus yaşanan her an
kendi hatasını bir daha düzeltilemiyecek biçimde
içinde barındırır”
Bana kanatlarımı bıraktırdılar,
Bana ihaneti öğrettiler.
bu yaşa erdirdin beni, gençtim almadın canımı
ölmedim genç olarak, ölmedim beni leylâk
büklümlerinin içten ve dışardan
sarmaladığı günlerde
bir zamandı
heves ettim gölgemi enginde yatan
o berrak sayfada gezindirsem diye
ölmedim, bir gençlik ölümü saklı kaldı bende.
vakti vardıysa aşkın, onu beklemeliydi
genç olmak yetmiyordu fayrap