Bu kalabalıklar ardında bir gizem var bana kendimi unutturan. Yalnızlığin esrarı esir eder bazen. Yok oluşları çağrı yapar ve sen susarsın. Gülmeye, huzura, ferahlığa ve insanlığa.
Bazen geç kalmışlıklar canımızı sıkar. Bazen yaşamak istediklerin sıralanır karşında ama bitanesini bile seçemezsin.
Yorulmuşsundur yinede seversin tüm kalbinle onu ve ona dair herşeyi ama bir kere kaçırmışsin bir daha yakalayamazsın.Yapman gerenin sadece beklemek olduğuna inanırsın ve mutluluğu bile ertelemişsindir. Sonunda bir ışık bulabilme umuduyla koştuğunda ya çok seversin yeniden yaşamayı ya ellerin boş kalırsa eğer ne sen kalırsın ortada ne umudun.