Polaroid’deki yuvarlak yüze,güneşin bu yüze vuruşuna bir kez daha baktım.Erkek kardeşimin yüzü.Hasan beni bir zamanlar sevmişti;hiç kimsenin sevmediği ve sevmeyeceği bir biçimde.O artık yoktu ama onun küçük bir parçası hayattaydı.Kabil’deydi.Bekliyordu.
Bir kitabı okuyup bitirdiğiniz zaman,bunu yazan keşke çok yakın bir arkadaşım olsaydı da,canım her istediğinde onu telefonla arayıp konuşabilseydim diyorsanız,o kitap bence gerçekten iyidir.