Biz gerçekliği hep bizim ona verdiğimiz anlam aracılığıyla kavrarız; kendisi olarak değil aksine anlamlandırılmış bir şey olarak biliriz.
"Ben varken ölüm yok, ölüm geldiğinde de ben yok olacağım. Bu yüzden ölümü hiç dert etmiyorum."
Okur Takip Önerileri
Ölümde hiç kimse benim yerimi alamayacağı gibi, bu anlamda ben de kimsenin yerine ölemem. Her zaman yalnız ölürüz..
Öleceğİmizden emin olmalıyız ve ne zaman öleceğimizi hiçbir zaman bilemeyeceğiz. Bu, görünüşte herkesin bildiği hakikatin bir sonucu olarak biz her zaman ölüm karşısında yaşamayı öğrenmeliyiz.
Bir dostun ölümü hayatta "en derin yara" olabilir.
Gelecekte gerçekleşmesi mukadder bir hadise olarak kendi ölümümü nasıl görmeliyim? Onu bütünüyle unutmak ve sanki ölüm gerçek değilmiş gibi yaşamakla karşılaşıldığında onu sürekli göz önünde bulundurmaktan hangi değerler çıkarılacaktır?
Bugünün tadını çıkarmak istiyorsan geleceğe ilişkin endişem olmamalı(ydı).
Anılar, o zaman benim yerime siz konuşun, siz seçin ebedi karanlığa gömülmeden önce biraz olsun bir şeyler yansıtın yaşamımdan!
Sakin ve yan yana ve huzur içinde büyürken
Fırlattılar bizi günün birinde dünyaya…
Bu kulübenin mutlulukla tüten bacası var.
Makaram sarı bağlar
Kız söyler gelin ağlar…
Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır. Kurduğumuz düzen hep öyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur.