Biz gerçekliği hep bizim ona verdiğimiz anlam aracılığıyla kavrarız; kendisi olarak değil aksine anlamlandırılmış bir şey olarak biliriz.
Okur Takip Önerileri
"Ben varken ölüm yok, ölüm geldiğinde de ben yok olacağım. Bu yüzden ölümü hiç dert etmiyorum."
Ölümde hiç kimse benim yerimi alamayacağı gibi, bu anlamda ben de kimsenin yerine ölemem. Her zaman yalnız ölürüz..
Öleceğİmizden emin olmalıyız ve ne zaman öleceğimizi hiçbir zaman bilemeyeceğiz. Bu, görünüşte herkesin bildiği hakikatin bir sonucu olarak biz her zaman ölüm karşısında yaşamayı öğrenmeliyiz.
Bir dostun ölümü hayatta "en derin yara" olabilir.
Gelecekte gerçekleşmesi mukadder bir hadise olarak kendi ölümümü nasıl görmeliyim? Onu bütünüyle unutmak ve sanki ölüm gerçek değilmiş gibi yaşamakla karşılaşıldığında onu sürekli göz önünde bulundurmaktan hangi değerler çıkarılacaktır?
Bugünün tadını çıkarmak istiyorsan geleceğe ilişkin endişem olmamalı(ydı).
