Hüzün verici bir bakışı senelerce anımsar. Bir sözü bir gülüşü yıllarca saklar. Etrafında baş dönmesi verecek şekilde büyük bir hızla geçen bütün anı ve üzüntüleri hemen kaydetmeye çalışır.
Ölüm bilinmeyen bir tarihe kadar ertelenmiş bir durum olduğu için kendimizi güvende hissediyorduk. Hepimiz ölüme sözde boyun eğiyorduk ama kalbimizde onu belirsiz bir zamana öteliyorduk.
Deja vu’nun bir de tersi vardır. Buna jamais vu denir. Sürekli aynı insanlarla karşılaşıp aynı yerlere gidersiniz; ama her seferinde ilk kez olmuş gibi hissedersiniz. Herkes her zaman yabancıdır. Hiçbir şey tanıdık gelmez.”