Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.33
Nesibe
Nesibe
@Okurgezer16_
Öğrenci
32 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Şüphesiz, bu roman yazarın mesajlarını okuyucuya nasıl aktarması gerektiğini bilen bir yazar olduğunun kanıtlarından biriydi. Çünkü Atay bu romanında ilham verici ve idol haline gelmiş bir bilim adamını anlatırken Türkiye sorunları, kalıplaşmış düşünceler ve yozlaşmanın verdiği bunalım içindeki ülke portresini bize ustalıkla sunuyor.
İlk olarak,
Bu eşsiz eser, şüphesiz artık en sevdiklerim arasında. Ahmet Hamdi Tanpınar üslubu ile tanıştığım için çok mutluyum çünkü kullandığı şairane üslup ile insanların gerçekten ayrı hayatları temsil ettiğini bu kadar harika anlatması beni mest etti.
Kitapta beni takip eden bir İstanbul manzarası vardı hep. Hangi sayfayı okusam ayrı bir portre canlandı gözümde. Bu şehri bu kadar hisli tarif edebilmesi inanılmaz. Yazarın, Mümtaz ve Nuran aşkını boğaz manzarası olarak hayal dünyamızda canlandırması ve bu şehrin dar sokakları dediğimizde Mümtaz'ın yalnızlığını en derinden hissetmemiz bunu açıklıyor.
Mümtaz eskilerden kalan yalnızlık, umutsuzluk ve çaresizlik duygularını Nuran ile karşılaşınca geri plana atmaya karar verdiğini hissediyorsunuz fakat hayat türlü türlü karşılaşmalarla Mümtaz'ın bunu yapmasına izin vermiyor. Bu sergüzeştin sonunda neler olduğunu tahmin etmek sanki belli gibi olsa da kesinlikle çok şaşırdım.
Romanın bize verdiği en güzel özelliklerden biri bence bütün karakterlerin ayrı bir psikolojiyi temsil etmesi. Biri geçmişin izleriyle yaşıyor, biri hayatta anlam ararken yolunu kaybediyor, biri toplum baskısının içinde kendi istediklerini unutuyor, biri yol göstericiliğin ona adadığı görevle uğraşıyor, biri huzuru huzursuzluğun içinde arıyor ve daha niceleri sizi bekliyor.
Bence bize bizi bu kadar iyi anlatan bir kitabı bir daha zor bulurum gibi geliyor bana.
Aslında okuduğum bu iki insanın çarpıcı ve hüzünlendirici hikayesi hayatın her alanında ve her zaman diliminde bulabileceğimiz kadar gerçek. Bu insanların sevgiye, yemeğe, ilgiye, aşka, ve umuda açlığını okurken hepimiz içimizden bir şey bulabiliriz bence.
İnsanlığı tekrar sorgulattı bana bu kitap. Çünkü bu insanlar emekçi ve yoksuldu, emeklerin karşılığını ararken kaybettiklerinin acısını yaşarken hayata tutunmaya çalışıyorlardı. Ama bir engel vardı hayatlarında: yoksulluk. Gittikleri her yere hüzünlerini ve insanların onları yukarıdan izleyen gözlerini götürüyorlardı. Bunun nedeni ise tarih boyunca hep olmuş ve olmaya devam edecek olan insan doğası idi. Hep gördüğümüz o rütbe farkı yüzünden insanları varlığı ile aşağılama ve bunla beslenme olan en korkunç yanı insan doğasının. Bu korkunç özelliğe sahip olanların acıları da sevinçleri de bayat geliyor bana. Yoksul ama hayata karşı umutları çok zengin olan bu insanların mücadelesine gıpta ile bakarken kötülükten beslenenleri okudukça midem bulandı. Ama bir insan var ki bu kitapta bana zengin de olsa yoksul da olsa her şeyin insanın kalbinde bittiğini gösterdi bana.
Sevginin ve bağlılığın elinde yokken bile vermeye çalışacak kadar iyi olmanın güzelliğine erişmek istedim bu kitabı okurken.
İnsanlığı bu denli etkileyici anlatan bir yazardan bu kitabı okuduktan sonra bir düşüncem var. Kopuk bir düğmeye razıyım içimde vicdanım ve umutlarım olduğu sürece.
Okur Takip Önerileri
Büyük Umutlar
Büyük umutlarla başladı Pip yolculuğuna. Kendini nelerin beklediğini bilmeden arkasına son bir defa bakıp çocukluğuna, sevdiklerine veda etti. Yanında götürdüğü tek şey ise umutları ve anılarıydı. Tabi Pip nereden bilecekti hayatta en korktuğu kişinin ona umutlarını verebileceğini.
Koleksiyoncu
Yalnız bir ruhun hayatı koleksiyona dönüştürmeye çalışmasını izledim bu kitapta. Hayatını başkalarına adamış bu adamın gitgide hissizleşmesini ve kendisinin tam tersi olan bir hayatı yalnızlıkla soldurduğunu gördüm. En kötüsü de artık yaptıklarını hakkı olarak görmesiydi. Sıra başkalarına gelmişti.
