Şahsına münhasır
@Pasagonlum
kendi efkârımca okur yazarım.
01.02.24
Türk Dili Ve Edebiyatı
80 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Daha kısa yaşayacağınızı bilseydiniz hayatınızda neyi değiştirmek isterdiniz?
'KÜÇÜK ŞEYLERİ DERT ETMİYORUM'
Gerçekten önemli olan sevgidir, insanlara değer vermek, onların yanında olmaktır.
Artık sahip olduklarımla yüzleşiyorum ve her günü olduğu gibi kabul ediyorum.
'ZAMANIN MİKTARI DEĞİL, KALİTESİ ÖNEMLİ'
“Zamanım kısıtlı, bu yüzden ailem ve arkadaşlarımla bir şeyler yapmayı ve etrafımda olumlu bir etki yaratmayı tercih ediyorum.
Kendimle ilgili pek çok şeyi değiştirdim.
Kendim için bir şeyler yapmadığıma biraz daha pişman oldum.
"Amel defterimin ne kadar da boş olduğunu farkettim''
eskisi gibi olmayacağız, eski gücümüzü bulamayacağız diye, parçalarımızı dağıldığımız yerde mi bırakacağız? dağılmak insanın, toparlamak Allah'ın... bize toparlanmayı bahşet Allah'ım.
birini tam affedecekken, tam kalbiniz yumuşayacakken aklınıza hemen, onun, sizin dünyanızda yıktıklarını ve sizin bir daha asla o yıkılan parçalarınızı aynıyla yerine koyamadığınızı getirirseniz o zaman bu olmadık işten vazgeçmiş olursunuz.
Okur Takip Önerileri
hüsrana uğruyorsun. mesul tutacak birini arıyorsun ama bal gibi de biliyorsun tek mesul tutacağın kişinin,bir türlü uslanmayan o kalbin olduğunu. çünkü sen o kuyuya bir kere düşmüştün,bir kere o yağmurda ıslanmıştın. biliyordun olacakları ama işte umut ediyordun,kondurmuyordun...
vardır hepimizin, şu cümleyi suratına haykırmak istediği birileri.
dilerim, bu her metrekaresinde bin müşkül bulunan günlerin ardından bütün hayatımızı çepeçevre kuşatan o yemyeşil bahçemize kavuşuruz. "onca ıstıraba, hüzüne ve gözyaşlarına" değdi cümlesini kurabilmeyi bütün kalbimle arzuluyorum.
Herkesin hem güvendiği hem üzdüğü hem en yakın dost görüp hem de ilk fırsatta yalnız bıraktığı o insanı bir yerden sonra kimse yıpratamaz, kendi kalbine iyi gelmeyi öğrenmiştir o.
artık yavaşlık ve sakinlik peşindeyim. hayatta ve insan da sakinlik. bir yere yetişme telaşım olmadan alelusul yaşamak. hiçbir şeyden fazla değil. her şeyden yetecek kadar. tok bir gönül, mutmain bir kalp ve sütliman bir hayat. işte budur benim yaşamdan anladığım.
Şeb-i yeldâyı müneccimle muvakkit ne bilir
Mübtelâ-yı gama sor kim geceler kaç saat
(En uzun geceyi gökyüzüyle, yıldızlarla uğraşan ne bilsin. Sen aşk derdine müptela olmuş kavuşamayan aşığa sor ki, geceler kim bilir kaç saat...)
birisiyle iyi- kötü bir mesafe kat edip de sonra onun yanlışlarla dolu bir insan olduğunu gördüğünde aklına gelen tek şey, "uzaklaşmak" oluyor. çünkü kimse için heba edilecek vaktin yok. yeteri kadar yanıldın. yeteri kadar elendin. bundan sonra aradığın tek şey, bir parça huzur.
olur öyle bazen. insan biri için çok emek verir. ister ki, hep yanıbaşında olsun. ama sonra o insan gider. geride kalansa hayata küser. ama sen küsme. çünkü olur öyle bazen. yaşam budur. boşa çıkan emeklerden geriye kalan en güzel derstir yaşam.
dile dökülüp davranışa dökülmeyen sevgi eksiktir. sevgi dediğimiz olayın sırrı, çekincesiz sakıncasız aşikâr edilmesidir. o yüzden, "çok seviyorum" diyen herkes, sevdiği için neler yapabildiğine dönsün bir baksın. sevgisini nasıl aşikâr edebildiğine bir baksın.
"ben acizmişim, kendi yarama bile iyi gelemiyormuşum" farkındalığından sonra insanın hayatında hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.
Bakıyorsun; seni bunca üzen kıran inciten gözlerine binlerce hüzün, yüreğine onlarca keder serpen iyi mutlu devam ediyor. ama sen, sen tam da o düştüğün yerdesin. Ne konuşmak fayda veriyor ne susmak. Bomboş bi evre, umurunda dahi değilsin. İstediğini yap, manasız.