Kuşlar türlü türlü uçar. İnsan kalbi türlü türlü sever. Gül türlü türlü açar. Ve mahzunlar ve mağdurlar Risâletü'tTayr'ın sonunda zikredilen o güzel âyeti hatırlar da serinler: tıpkı uzun kanat çırpışlardan sonra kendilerini süzülmeye bırakmış kuşlar gibi..
İşte,bütün bunların hepsi;yani kalabalık taş kutular,taş yarıklar,oraya buraya uzanan binlerce ırmağın içindeki insanlar,gürültü,kargaşa;ağaçtan,gökyüzünün mavisinden,temiz havadan,bulutlardan yoksun kapkara kumlar ve dumanlarla kaplı yerler PaPaligi'nin "kent" adını verdiği şeydir. Ömründe hiçbir ağaç,tek bir ırmak ve gökyüzünü görmemiş ve de Büyük Ruh'la yüz yüze gelmemiş insanların yaşadığı,ama yine de gurur duydukları yaratıları..