İnsan olmak zorunda değiliz.
Çıplak simgesiz bir halde, Simgeler yaratıyor, onlara inanıp tapınıyor. Asıl simgesi, taviz verdiklerinin izin verdiği ölçüde hayatta kalmak. Düşüncenin en mahrem konumunda bile bir hiç ve bir biçimsiz olarak barınıyor. Yerine vahşileşenlerin oluşu, ona iyi bir kimlik mi kazandırıyor. Eşyaya sahip olmanın medeni sayılmak olduğunu biliyor. Eşyanın kendi türünden daha değerli olmasını sanatçı bünyesi kaldıramıyor. Eşyaya karşı beyhude direnen, doğanın tarafını tutma trendi ile veriye kafa tutan bireylerin hümanist fetişizmin kurbanları olduklarını görmüyor mu? Artık! Bende petrol şirketi reklamında oynayacak kadar sanatçıyım. Geçmişte sanat olanın papağanısın, bu çağın eşyayı aşağılayan bağnazısın. İnsan kiliselerine dönüşen akademiler bireye tapınmadan girilmesi yasak yerler... İnsan türünün bireyleri olarak kendi türümüze tapınmak, insan için üretmeye tutsak olmak, İnsan olmak gibi sığ bir tanıma sıkışmak zorunda değiliz... tanımsız hür bir eylem olmak...
Anlamlı kılmaya yeterli gelmiyor hiç bir üretim... Her üretim evrende hüküm süren mutlak anlamsızlığa düşüp kayboluyor. Sonucu ürün olan ama amacı ürün olmayan süreğen devinim anlamın asılını peyda eden yegane cılız yoldur.
Okur Takip Önerileri
Kadınlar bu çağda evlenmeden bir erkek egemenliğine girmeden tüp bebek yöntemi ile çocuk yapabilir ve hayatını devam edebilir, neden evleniyorsunuz?
İnsan tarafından yeryüzünden düşürülen Tanrı, gökyüzüne çakıldı. Dünya dışındaki çukura düşürüldü. Sonuç, onun olmadığı yerde, o olmak.
Tanrım! üretmeyenden, üretene sığınıyorum... üretmeyenden Allah'a sığınırım.
Tasarımcı ve sanatçı ürettiklerinin sonucu yaratılmadıkları sürece bir kimse değillerdir. Bir kimse olabilmek için üretmeleri gerekir. Ürettikçe kimlik edineceklerdir.
Gözlerin hala çok fazla insan görüyor olabilir ama bu çağda konu insan olmaktan çıkmıştır.
Farklı oluş, mutlak karşıtlık ile elde edilemez. Reddediş ile ayrışmak, var olanı tasarlama olanağını yok eder. Her değişim devrim sonucu oluşmaz.
Bir kez birey, kendi dışındaki bireylerden ayrışacak düzeyde zihinsel devinimde bulunduğunda, artık aptal insan kabına geri dönemez.
Devinmek zorunda olan birey, kutsal bütünün yaratıcısı; kutsal bütün sonraki bireyin yaratıcısı... devinimi, olmayan aslını yaratır, ve, onu o aslına doğru götürür. Bütün, yeni insan olma iddiasında; eski insan, birey olarak yeni insanın bileşeni olmak zorunda. Bireyin kendisini insan sayarak sahip olduğu kutsallık, aptallığı bitince yok olur.