Derler a, kaptanın iyisi fırtınada; dostun gerçeği de fukaralık, hastalık ve hapishanede belli olurmuş.
Fakat ne bileyim, ölmeden önce insan yaşar a. Bu dükkanın içinde sürdürdüğüm zamana yaşamak mı denir? Bu yaşamak değil, uzun ölüm.
124 syf.
·
Puan vermedi
·
25 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Biz hep böyle, her şeyde birlik olsak, kimse bize diş geçiremez. Bize dağlar, şahlar dayanmaz. Hiç kimse... Yeter ki böyle birlik olalım.
Yüzünde en tatlı yeri olan gamzelerinde derin bir gülüş, bir mutluluk, bir kıvanç donmuş kalmış, bir uzak kedere boğmuştu onun bütün bedenini.
Bunca yıl yaşamıştı, sevdiği kadından gelen böyle küçük bir şeyin insanın yüreğini bu kadar ısıtabileceğine bir türlü inanamıyordu.
Oysa düşünmek, her zaman acı veren ağır bir iştir.
- Kime darılıp küstüğünü anlamıyorum. Suç kimin? O zamana, o döneme kızıyorsanız, geçip gitti artık geri gelmez. Devlete mi kızacağız? Buna da hakkımız yok.
- Bak Sabitcan, ben yalnız bildiğim işe anladığım işe karışırım, anlamadığım şeylere asla burnumu sokmam. Senin de bunu anlayacak kadar akıllandığını sanırdım ama yanılmışım. İnsan yalnız Allah'a sırt çevirmez, yalnız O'na küsemez. Allah ölüm verirse, bu, hayatının sona ermesi demektir. Çünkü insan doğar ve vakti gelince ölür. Bunun dışında, bu dünyada olan her şeyin hesabı sorulur.
Bu dünyada ölmek zor bir işti ama ölenin şanına yakışır bir törenle gömülmesi de kolay bir şey değildi. Yapılacak birçok işin olduğu son anda anlaşılırdı. Bakarsınız filan şey eksik, falan şey yapılmamış.. her şeyi kendin bulmak zorunda kalırsın. Kefenden tutun da cenaze aşının pişirilmesi için yakılacak oduna kadar her şeyi...
Monptit, hayat budur işte. Hep giden birileri olur. Ne yürek unutur ne özlemler ölür. Bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. Ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır.
