şule gürbüz okumak benim için bir hayli keyifli lakin bu kitabı okurken sadece şule gürbüz'ü değil samuel beckett'ı da hissettim. karakter ve diyalogları ile okunmaya değer.
"iki sokak öteye gitmeyi kastetmiyorum. bizi horgördü. hâlâ canlı olduğumuz için bizi horgördü. çünkü ne yapacağımızı biliyor. biraz çalıacağımızı; göğsümüzü şişirebilirsek şişireceğimizi, ama her halükarda şişkin duracağımızı, böylece biz daha bir şey yapmadan, zorlanmadan, karşımızdakinin ezilip büzüleceğini; daha da beteri, bundan dolayı bir alçakgönüllülük takınacağımızı; böylece kendimize "hazımsız biri değil" dedirteceğimizi; çevremizdeki her şeyden beslenmeye çalışacağımızı; on yllda bir, minik varoluş krizlerine gireceğimizi; sonunda bize benzeyenlerin yanına gideceğimizi; şansımız yaver giderse bizim için "örnek insan" deneceğini; böylece tarihin tüm doyumuyla işlevini tamamlayacağını biliyor. horgörüyor bizi; kaçtı bizden."
