İnsan kırıldığı zaman içinde bir kapı daha kapatıyor. Ondan sonra dışarı çıkmaya çalışmak gün geçtikçe daha da zor oluyor.
Daha sonra her kapanan kapının ardında bir benlik bırakıyorsun. Ruhun hafifliyor da vücudun parçalar halinde geride kalıyor...
“Ben en korkaklarından biriydim, diye devam etti, fakat başkalarına cesaret vermek için, kendimi yürekli gibi göstermeye çalışırken, ben de cesur oldum.”
"Bir şeylerden kaçar gibisin. Soluk soluğa ama hiç bir şey anlatmayacağına yemin etmiş gibi sakinsin. Gitmek istediğin belli bi yer yok ama kalmak istemediğinden artık eminsin. Sadece biraz olsun herkesin ve herşeyin susmasını istemişsin. Kendini duyabilmek için."