Sevgili Bilge, bana bir mektup yazmış olsaydın, ben de sana cevap vermiş olsaydım. Ya da son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı aramızda ve birçok söz yarım kalsaydı, birçok mesele çözüme bağlanamadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık da yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. Bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmasaydım senden de.
Sylvia Plath esaslı yazmış hakikaten... Sırça fanus şüphesiz Esther'e mezar olacak bir gün. O kadar emin değil ki duvarların tekrar üzerine yıkılmayacağından, bu ihtimal onu diri diri gömmeyle eşdeğer sanki. Esther oradan oraya savrulan bir ruh yazar bunu o kadar iyi işlemiş ki, tüm intihar girişimleri, hayatı es geçmesi birebir şahit olduğumuz bir şey sanki.
Hayat bazen hiç yaşanılası gelmiyor, öyle ki nefes almak bile zoraki bir eylem haline dönüşüyor. Böyle dönemler üzerimizden geçtikçe de tekrar olma olasılığı bir hayalet gibi geleceğin üzerine siniyor. Böyle bir ihtimal varken yaşamak çok katlanılası gelmiyor. Huzurla uyu Esther ve sevgili Sylvia Plath.
Sırça FanusSylvia Plath · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201911,7bin okunma
"Bir gün bir yerde, okulda, avrupada, herhangi bir yerde, o boğucu çarpıtmalarıyla sırça fanusun yeniden üzerime inmeyeceğini nasıl bilebilirdim? O sırça fanus ki, içinde ölü bir kelebek gibi tıkanıp kalmış biri için dünyanın kendisi kötü bir düştür. "