Bir ev yaptım kendime döşemeleri pişmanlıktan bir de pencere açtım en yalnız köşesinden ,bir perde diktim pencereme yokluğunla örülü mor menekşeli . döşemelerin en köşesinde pencerenin dibinde menekşeleri suluyorum şimdi yağmur ciseliyor anlamlı anlamlı damlalar pişman ve yalnız köşemde yokluğuna vuruyor sen yağmurla varoluyorsun ben damlalarla yok oluyorum.