Zehra
@RessamHanim
Ben ne yağmurlar gördüm Sitare, ben kaç kez iliklerime kadar ıslandım..
Resim Öğretmeni
Üniversite
Adıyaman, 6 Mayıs 1996
14 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Haklı bir sitem
Bütün sevgilerini,zaten sahip oldukları çocuklara verip tüketen ana-babaların,yeni çocuk yapmalarına izin verilmemeli.Haksızlık bu!!!
Neden diyorum gerçekten, birini sevmek sanki çok kolay bir şeymiş gibi; nasıl oluyor da öyle kocaman kocaman cümleler kurup, ardından hiçbir şey yokmuş gibi üzerlerini silebiliyor insanlar sevgilerinin?
Söz bitti...
Sanki tüm sözler söylenmiş gibi ve tükenmiş gibi kelimeler.
Mesela birini sevmek için yeni kelimeler ve cümleler yok artık yeryüzünde. Hepsi kısa bir süre önce tükenmiş gibi..
Artık sevgi sözcükleri bulamıyoruz mesela, sanki üretimi durdurulmuş.
Sanki artık sevilmiyor gibi kimse, öyle hiçbir sebep de yokken..
Okur Takip Önerileri
Üşüyorum...
Üşüyorum. Biliyorum havalar soğuk ama benim sadece elim ayağım değil; içim üşüyor, kalbim üşüyor, beynim üşüyor.
Öyle tuhaf bir şey ki vazgeçmek, yani insan bir garip oluyor. Ne hissettiğini anlayamıyor. Bir boşluğa düşüyor, biraz üşüyor, biraz ağlıyor, biraz gülüyor.Şiir dinliyor, kitap okuyor, yazı yazıyor ne bileyim film falan izliyor.Sanki yaşamak, vazgeçmekle alakalıymış gibi.. Vazgeçince mecbur kalıyor yaşamaya gibi, tuhaf bir şekilde işte devam ediyor..
O kadar çok yazmak istiyorum ama o kadar çok anlatmamak istiyorum ki anlatamam. İçimde yarım kalmamış, içimde kaybolmuş ve hatta yok olmuş heveslerim var.
Onları ne yapmalıyım?
06.02.2023:(
Bir gecede kızdığımız, kırıldığımız, sevindiğimiz her şey alt- üst oldu. Bazı şeyler yarına kalmadı. Kimsenin yanına da kalmadı.Allah hangi uykudan uyanmamızı irade ediyor da böyle sarsıldık?
Ruh hali
Ben bir kendimi bilirim, kendimde bugünlerde dünyanın kıyısına oturmuş, ayaklarımı dünyadan sarkıtmış ve yıldızlara bakıyor gibi bir ruh halindeyim.
Ne kadar çok konuşuyorsam o kadar çok susma isteği oldu bu aralar. Sanki sözleri içimde bir yerde stokluyorum, kullanmam gerektiği zaman kullanacakmışım gibi.
Kitaplarıma, telefonuma, defterlerime ya da bazen bulduğum bir kâğıda yazıyorum.
Sırf o yazma isteğimi bastırmak için..
Mutlu insanlar şiir yazamazmış,yazmak mutsuzların sığındığı limanmış.Ya da ne bileyim?Mutlu insanlar ne yapıyor da yazamıyor?