Elimde olmadan kendiliğinden olan şeylerden biri, kafamda olan-biten kendim dahil Tanrı ile birlikte yanlışlıkla tesadüfen kazara bile melekler dahil güvenememek, bedenim mekanizmam önceden ayarlanmış gibi güvenmiyor. insana güvenmek duygusu kurumuş. Bu iyimi kötümü bilemiyorum, bunu bilmek anlamak duygusu çürüyüp yok olmuş. Nasıl ki çocuk doğarken baba ölür, baba duygusunu yaşayamaz öyle birşey. Nasıl ki Tanrı varmı yokmu bilemez öyle birşey. Melekler peygamberler Tanrı bile insanların göya çarkı dönsün diye feci felaket kötülük yapmak dürtüleri iyilik yapmak dürtülerinden çok daha güçlü. iyi insan işine gelirse kazara iyi olur. Atom bombası insanı yapmıyor, insan atom bombasını yapıyor, iyi insan bu cehenneme-tımarhaneye çocuk doğurmaz. Bazı insanları sevmeye çalışıyorum, mikroskopla insanın iyi güzel tarafını arıyor buluyorum, bazı kişilerden izin rica edip sarılıyorum, bunu yapmazsam intahar ederim, buna meyilim isteğim var. Böyle pis çirkin ahmak bir dünya ya tesadüfen olur, ya da insanlığa düşman bir varlık yaratır.