Rukiye Ayyıldız
Rukiye Ayyıldız
@Rukayyye
52 reader point
Joined on May 2020
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Heyecanım dorukta olarak beklediğim kitaplardan biriydi. Öyle de oldu açıkçası bir solukta okudum. Fakat bu kitapta Livaneliye dair olmayan bir şeyler vardı bence. Her zaman ki gibi, köylerde büyümüş olan benim bile farketmediğim detayları fark edecek gözle Anadolu insanını görmüş ve o yalın bizden diliyle su gibi akıtmış hikayeyi. Yalnızca ülkemizin değil tüm dünyanın kanayan yaralarının fotoğrafını çekmiş kelimeleriyle. Fakat bu kitapta Livaneli’nin önce ki eserlerinde olan o girift hikaye yapısı yok. İnsanın gözlerini fal taşı gibi açtıran, öğrenince afallayacağınız gizemler yok. O betimlediği seher yeliyle uyuyan deniz gibi sakin, dingin ilerliyor. Ama kesinlikle ilerliyor. Sizinle birlikte.
Lise yıllarında hep öğretilen ilk psikolojik diye aklımıza zorla sokuşturulmaya çalışan bu sanat eserini okumak için çok geç kaldığımı anladım. Keşke Türk edebiyatının değerini üniversite sınavından çok önce fark edebilsek.
Uzaktan uzağa birini sevmiş olan ve kendini bu ateşe seve seve atan insanların, istisnasız herkesin, “evet doğru bu duygunun içinde ben de boğuldum” diyeceği bir kitap.
Mehmet Rauf beyefendi bir kadın olmamasına rağmen kadının duygu dünyasını o denli güzel öğrenmiş ki bana bu eseri sanki bir kadın yazmış gibi geldi. Bu kitabı okurken
bir zamanlar yaşadığınız ama kelimelere dökemediğiniz o duyguları ziyaret edeceksiniz.
Ben de bu kitaptan sonra bir kez daha sordum kendi kendime. Acaba aşk insanoğluna verilmiş bir ceza mı yoksa bir ödül mü? Sizce?
Bizler ömrümüz kuş tüyü yataklarda ve mavi göklere bakarak özgürce, istediğimiz zaman kahkaha atıp istediğimizde hüngür hüngür ağlayabiliyorken; istediğinde gülüp istedipinde ağlayabilmenin de bir hürriyet olduğunu 80 sene düşünsek de aklımıza getiremezken bizler, bir yerlerde bazı hayatlar cerahat ve kasvet içinde, duygusuzca ve körlükte son buluyor. Bizler egolarımızın okşanmadığı günleri yaşanmamış sayıyorken, bir yerlerde yalnızca bir dakika insan muamelesi görmenin ne demek olduğunu bilmeden insanlar ölüyor.
Bazen, hatta çoğu zaman etimiz ve kemiğimizle nefret ettiğimiz bu çağda ben de Andrey Yefimıç gibi bir yatağa uzanıp ölmeyi bile umursamadan ölmek istiyorum. Acıyı tanımamış insanların, uçsuz bucaksız acılarda boğularak ölmesi ne acı!
Reader Follow Recommendations
Neden Türkiye topraklarında doğmuş ve dünyanın tanıdığı Oscar'lık yönetmen, sıradan bir popçu kadar popüler değil? Niçin başarıya ve başarılı insanlara aptallara verdiğimiz kadar değer vermiyoruz?
Bence bu kitapta yazanları bilmek istersiniz.
Ben daha önce okumuş olmak isterdim çünkü.
İnsanın yürürken, dururken, bir bankta oturur, bir başkasına gözü takılırken. Su içerken, yemek yerken, bir otobüsün penceresinden geçit töreni yapan ağaçları sayarken ve daha binlerce günlük işi ya da ölmek veya yaşamak gibi önemli işleri, sevmek gibi zorunlu işleri yaparken düşündüklerini bir oda gibi varsayalım. Bunları düşünürken hissettikleri başka bir oda olsun. Gördükleri, duydukları, tattıkları, dokunup, soludukları; çeşnili yemeklerin piştiği bir mutfak olsun. Unutmak isteyip içine attıkları, düşünmekten delicesine kaçtıkları, yaşamaktan korktuğundan hiç yanaşamadıkkarı şeyler de pis bir hela olsun.
İşte bu kitap bu odaları, mutfağı ve helayı bir arada tutan bir çatı gibi. Bu kitap bu ev gibi. Bu kitap bir insan gibi.
Yusuf Atılgan insanı anlatmış, insan zihninin üslubuyla. Bu üsluba alışmak zor fakat alışınca bırakmak imkansız.
Bence eşsiz..
