Nereye yağsam yıktım
Gökyüzü dalgasında
Deniz fırtınasıyım
Nasıl düşsem yaktım
Kül suyunda
Alev damlasıyım
Kimi çeksem yandım
Aşk kuyusunda
Hasret halatıyım
RUKİYE NUR ÜNAL
Gezen bir esirim
Uçan balıkla
Yüzen kuş
Benim eserim
Tutsak bir özgürüm
Gülen yüzümde
Akan yaşla
Hasrete özgüyüm
Hissiz bir aşığım
Atan kalpte
Duran ritim
Ruhumda ay ışığım
Yakınlarda bir uzağım
Vedasız kavuşmaktayım
Kutuplarda ısıttığımla
Lodossuz ayrılmaktayım
RUKİYE NUR ÜNAL
Çanakkale, Türk ruhlu gençlerin aşklarından koparılan bir yaprak gül, asil kanlarından akan bir damla kan, kırmızıya boyanan nehirlere parlayan aydır. Çanakkale Zaferi, koca cihan savaşının bir cephesinde, tarihten silinmek istenen Türk milletinin tarih yazdığı en parlak sayfa, en derin manadır. Bu destanı yazan kalem, kanla dolu zaferle gururludur... Zaferimizin 109. yılında atamızı ve şehitlerimizi rahmetle anıyoruz. Ruhunuz şad olsun!
Çanakkale, Türk ruhlu gençlerin aşklarından koparılan bir yaprak gül, asil kanlarından akan bir damla kan, kırmızıya boyanan nehirlere parlayan aydır. Çanakkale Zaferi, koca cihan savaşının bir cephesinde, tarihten silinmek istenen Türk milletinin, destan yazdığı en parlak sayfa, en derin manadır. Bu destanı yazan kalem, kanla dolu, zaferle
Aşk birini taa uzaklardan yalnızca izleyerek hayranlıkla taşımaktır solundaki yakınlıkta... Gülüşündeki çizgileri ezberlemek, dişlerinin dizilişini, gamzesinin derinliğini akıtmak içine içine... Bilmemek kokusunu, elinin sıcaklığını, dinlemek sesini usulca... Gözünün içine bakarak konuşsa basitçe seninle, dünyanın en güzel kızı sanılmak fikrimce... Selam bile vermeden geçse sevilmediğini sanmak kimsece... Bilmeyi hak etmeyişi aşkını, ziyan edeceğinden yaşanmışlığını... Müslüm Gürses'in de dediği gibi: "Siz öpüşmeyi aşk sanarken, biz güldü diye sevinenlerdendik..." Bizde hikayeydik yaşanmaya değer, anlatmaya harcanmazlardan... Anlamayana anlatılmaz vesselam.
RUKİYE NUR ÜNAL
Bir soğuk ki sarmış bacayı
Birde yaktım derdin abayı
Gönlümde sarmaşıktın
Sanırdım ki çok aşıktın
Gidişin hüzün verirken
Gelişini umut ederdim
Yollarda izini gözler
Rüzgarda kokunu beklerdim
Şimdi ne seni özlerim
Ne de canımı yakar veda sözlerin
Ardımda kaldı gölgelerin
Işığı arar oldu gözlerim
Üşüten havaların mevsimi değilim
Ben aşk ikliminin yeriyim
Sevda değilse estirdiğin
Göçmenin tam vaktindeyim
RUKİYE NUR ÜNAL