Aslında kalbimizi korumamız gerekirken bedenleri koruyorduk. Ben Kadın Korumaydım... Koruması olarak gittiğim bir adamı sevmiştim, beni sevmediğini bildiğim hâlde...
İnsanın kalbi göçebe değil ki pılı pırtıyı toplayıp başka bir kalbe yerleşsin. Yasak olan birini sevmek benim kaderimdi belki de. Onun yanında hiçbir zaman belli etmesem de sevdiğimi, bir şekilde kalbin çığlığını duyuyordum. Ezilmiş bir gül hüznü vardı içimde...
Nereye kadar kendimden kaçabilirdim? Ya bir daha geriye dönemezsem? Tutunacak bir dalım kalmadı, dediğim anda kara bir yel esti; üstümdeki acıları alıp götürdü. Belki de aşk, ölmek ve yeniden doğabileceğin bir kalp bulmaktı. Yazdan kalma bir hava, mevsimler de değişiyor; bilmeden geçip gidiyor zaman.
