Gördüklerimiz arasında sona eren şeyler, bizde sona erer. Var olmuş olan insanlar var oldukları sırada görmüşsek yok olduklarında, bizden koparılmıştır.
Bir insan sadece sarhoşken iyi yazabiliyorsa, sarhoş dolaşsın. Karaciğerime kötü geliyor,derse,” Karaciğeriniz neymiş ki?” derim. Ömrü sizinkiyle sınırlı,ölü bir şey; oysa yazabileceğiniz şiirler yaşayacak, herhangi bir şeyle ‘sınırlı’ olmaksızın.
Bütünlüğünü koruyarak acı çekenlere ne mutlu. Sıkıntı çekseler de tuzla buz olmayanlara, inançsızken bile inananlara ve art niyetsizce güneşin altına serilebilenlere.