viyana ekolü de diyebiliriz, freud'un elleriyle kazdığı
bilinç dışı kazı o kadar ilerledi ki nihayetinde geriye hasta bir köleden başka bir şey kalmadı. dürtüleri ve çocukluğunun esiri olmuş, farkında olmadığı zihinsel süreçlerin fırtınasında uçuşan bir iradesiz yaprak, kuru yaprak kaldı geriye.
yani insan sahiden böyle miydi?
bu kadar zavallı, bu kadar iradesiz miydi?
neyi kazisak altından bir zavallı şehvet ve hiddet mi çıkıyordu?