Can çekişen burjuvazi attığı her bir adımda, ayağının altındaki sokak taşlarının yarıldığını görürse, bu işi yapan hiç kuşkusuz o olacaktı.
Yine de bir bilseydik! Nasıl oluyor da, adalet istiyoruz diye bu kadar acınacak duruma düş- tük!
Okur Takip Önerileri
Geleceğe ilişkin tasarılar boşunadır, kusurludur, katkısız yıkımı önler, devrimin yürümesine engel olur, hızını keserler
It doesn't matter what they think of us. It is more important that we build a history that doesn't shame us."
İşte, insanın bütün dramı buradadır. Çünkü onun bu yüksek şuur tabakaları somatik yapısının tesirlerinden kurtulacak kadar gelişmemiştir. "Sosyal ben", ötekinin, yani biyolojik ben'in emri altındadır. Tamamıyla kendi kendisi, yani sosyal olamadığı için yalnızdır, köleliğinden iğrenir.
Ah mine’l-aşk ve’l-hâlâtihi” diyor Arap . "Ah bu aşktan ve beni düşürdüğü hallerden ..."
Başının belâsını arıyor” der halk. Her insan arar bunu. Farkında değildir. Sanatkârlar hissederler. Fuzulî’yi hatırlayın: “Yani ki çok belâlara kıl müptelâ beni”. Hamid de Makber’in önsözünde “Kederimin artması için sevinmek isterim” der. Aynı şeydir: Sevincinin artması için kedere ihtiyacı var, demektir.