Bazı insanlarla iki kere tanışırsın.
İlk zamanları güzeldir, alır seni göklere çıkartır, bakarsın böyle yıldızların arasındasın.
Sonra bir açarsın gözünü yıldızlar kaybolmuş, karanlıkta yapayalnız kalmışsın.
Ve sonra anlarsın ki;
Bazı insanlar, bazı insanlarda hapis olurlar.
Bazı insanlar, bazı insanlara hediyedir.
Bazı insanlar, bazı insanlara hayal kırıklığıdır.
Bazı insanlar, bazı insanların yaşama sebebidir.
Sandım ki koştuğum her yere yetişirim,
Kaçtığım her şeyden kurtulurum,
Hiç durmadan kazırsam aradığımı elbet bulurum.
Sonra işte gecenin bilmem kaçında,
Koştuğum yerden uzakta,
Aradığın hiç bir şeyi bulamamışken bağdaş kurup oturuyorsun, üzerinde teslim olmanın ferahlığı ve HUZURU var gibi...
Çünkü yalnızlık korunmaktır, korumaktır kendini...
Eski acılarını tekrar yaşamamak için bir savunma şeklidir.
Rest çekmektir Dünya'nın bütün sahteliklerine..
Kendi yüreğinin ve kendi hayatının efendisi olmaktır...